Ο Μαχάτμα Γκάντι έλεγε πως η γη μας είναι αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες του ανθρώπου αλλά όχι την απληστία του. Οι παγκόσμιες βιομηχανίες ορυκτών, πετρελαίου και αερίου
έχουν επεκταθεί σε τέτοιο βαθμό στον πλανήτη που οι δραστηριότητες τους
πλέον ισοδυναμούν με μεγάλης έκτασης αρπαγή γης, κατασπατάληση των
αποθεμάτων νερού, καταστροφή της παραδοσιακής γεωργίας και θάνατο των
μικρών κοινοτήτων που έχουν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο τους.
Πλέον δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά
αλλά για οργανωμένη λεηλασία των φυσικών πόρων του πλανήτη από τις
τεράστιες πολυεθνικές που αποζητούν τον έλεγχο της τροφής, του νερού,
της αγροτικής παραγωγής, της γης και του υπεδάφους. Τα φαινόμενα αυτά
δεν περιορίζονται στον λεγόμενο «τρίτο κόσμο» αλλά πλέον σε όποιο μέρος
του πλανήτη και να κατοικεί κανείς, από τον Καναδά μέχρι την Αυστραλία
και από την Λατινική Αμερική μέχρι την Αφρική και την Ασία, είναι πολύ
πιθανόν πως σύντομα η γη του θα πουληθεί και θα λεηλατηθεί στο βωμό της
αναζήτησης ορυκτών, πετρελαίου και φυσικού αερίου. Και όλα αυτά χωρίς ο
ίδιος να ερωτηθεί ποτέ. Αντιθέτως ο μέσος καταναλωτής θα συνεχίζει να
προμηθεύεται τα πιο μοντέρνα τεχνολογικά επιτεύγματα χωρίς να αναρωτηθεί
ποτέ για το κόστος της παραγωγής τους και για τον τρόπο απόκτησης των
πρώτων υλών.
Στο
παιχνίδι των πολυεθνικών έχουν πλέον εισχωρήσει δυναμικά και
ανερχόμενες οικονομίες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και η Ρωσία. Η
Κίνα, η οποία πραγματοποιεί επιθετικές επενδύσεις στην Αφρική,
χρησιμοποιεί το 53% του παγκόσμιου τσιμέντου, το 47% του
σιδηρομεταλλεύματος και το 46% του άνθρακα. Στη Νότια Αφρική διεθνείς
επενδυτές έχουν αγοράσει δικαιώματα εξόρυξης μεταλλευμάτων σε μια έκταση
που αντιστοιχεί στο 10% της χώρας.
Η
παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και η κατάρρευση των αγορών οδήγησε
τους επενδύτες να στραφούν πρώτα στην αγορά τροφίμων (η κρίση των
οποίων προηγήθηκε του 2008) και έπειτα στην αγορά ορυκτών, πετρελαίου
και φυσικού αερίου ώστε να διασφαλίσουν τα κέρδη τους. Αυτό είχε ως
αποτέλεσμα μια έξαρση της εξορυκτικής δραστηριότητας παγκοσμίως με
τραγικές συνέπειες: αγροτικές κοινότητες στην Λατινική Αμερική, την
Αφρική και την Ασία έχασαν τη γη τους και οδηγήθηκαν στην εξαθλίωση και
τον αφανισμό, εκατομμύρια λίτρα νερού κατασπαταλήθηκαν, εκατοντάδες
χιλιάδες εκτάρια δασικής έκτασης αποψιλώθηκαν, πηγές νερού
δηλητηριάστηκαν, το υπέδαφος και ο αέρας μολύνθηκαν οδηγώντας σε αργό
θάνατο ανθρώπους και ζώα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου