Οι ελληνίδες γκουρού των σαλιγκαριών

Ένα πιάτο με σαλιγκάρια που κόστιζε 37 ευρώ σε εστιατόριο της Ελβετίας ήταν η αφορμή για τις αδελφές Μαρία και Παναγιώτα Βλάχου να εγκαταλείψουν τις πολλά υποσχόμενες επαγγελματικές δραστηριότητές τους στον χώρο των ξένων γλωσσών και να στραφούν στην εκτροφή σαλιγκαριών.
Όπως λένε οι ίδιες, δεν το μετάνιωσαν καθόλου. Σήμερα, μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια, έχουν στήσει μια επικερδή επιχείρηση, ενώ παράλληλα έχουν αναδειχθεί σε «πρέσβειρες καλής θελήσεως» σε ό,τι έχει σχέση με την εκτροφή σαλιγκαριών στην Ελλάδα πουλώντας την τεχνογνωσία που έχουν αποκτήσει σε επίδοξους σαλιγκαροτρόφους.

Το κέντρο της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας στην Κόρινθο το επισκέπτονται κάθε εβδομάδα πάνω από 100 άτομα από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Σκοπός των επισκεπτών η απόκτηση γνώσεων γύρω από την τέχνη της εκτροφής σαλιγκαριών, που τα τελευταία χρόνια αποκτά ολοένα περισσότερους οπαδούς.
Στην Κόρινθο, στην έδρα της εταιρείας Fereikos, η Μαρία και η Παναγιώτα Βλάχου εξασφαλίζουν σε όσους αποφασίσουν να δραστηριοποιηθούν επαγγελματικά στην εκτροφή σαλιγκαριών την αγορά ολόκληρης της παραγωγής τους. Παράλληλα προμηθεύουν τους πελάτες τους παραγωγούς με τους κατάλληλους σπόρους για την τροφή των σαλιγκαριών, τα δίχτυα, αλλά και το γενετικό υλικό.
Αφησαν τις δουλειές τους. Η Μαρία και η Παναγιώτα δεν ήταν δύο ανεπάγγελτες που αναζητούσαν απεγνωσμένα κάποια δουλειά για να επιβιώσουν. Η Μαρία, προτού στραφεί στη σαλιγκαροτροφία το 2007 με την ίδρυση της εταιρείας Fereikos-Helix, δούλευε ως μεταφράστρια (κατέχει εννέα ξένες γλώσσες!) στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, ενώ προηγουμένως ήταν λέκτορας πορτογαλικής και ιταλικής γλώσσας σε πανεπιστήμια της Ευρώπης, υπήρξε διευθύντρια σπουδών ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο Οικονομικών της Σμύρνης στην Τουρκία (η πρώτη ελληνίδα καθηγήτρια Ελληνικής Γλώσσας μετά την καταστροφή της Σμύρνης). Αλλά και η Παναγιώτα εργαζόταν ως καθηγήτρια ξένων γλωσσών σε φροντιστήρια, καθώς και σε τουριστικές μονάδες και στα ΚΕΕ του Νομού Κορινθίας.
Η μεταπήδησή τους στον επιχειρηματικό στίβο, και μάλιστα σε σχετικά μικρή ηλικία - γύρω στα 25 τους -, σε έναν χώρο με τον οποίο δεν είχαν καμία σχέση δεν πρέπει να είναι άσχετη με το επιχειρηματικό DNA που κληρονόμησαν από τη μητέρα τους, η οποία είχε αναπτύξει και εκείνη επιχειρηματικές δραστηριότητες στο παρελθόν. Η 31χρονη σήμερα Μαρία Βλάχου θυμάται ότι είχε στήσει στο σπίτι τους ένα μικρό περίπτερο και πουλούσε σε συγγενείς και φίλους προϊόντα σε τιμές υψηλότερες από αυτές που τα αγόραζε.
Σήμερα η Fereikos-Helix, η οποία δραστηριοποιείται στη δημιουργία ανοιχτών σαλιγκαροτροφικών μονάδων ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου, παρέχει έλεγχο βιωσιμότητας των εκτροφείων, τεχνογνωσία και παρακολούθηση των μονάδων με τακτικούς ελέγχους από εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό (τέσσερις γεωπόνους και έναν κτηνίατρο), πλήρες πρόγραμμα εργασιών προς τους εκτροφείς και την αγορά του τελικού προϊόντος κατόπιν συμβολαίου. Η Fereikos-Helix, εκτός από την εμπορία φρέσκων σαλιγκαριών, έχει δημιουργήσει μια σειρά τυποποιημένων προϊόντων, τη «Φερέοικος Γεύσεις», για την οποία βραβεύθηκε στην έκθεση «Γεύσεις και Ζωή».
Στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, με βασικό στόχο την προστασία του περιβάλλοντος (δημιουργώντας μόνο εκτροφεία ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου), η Fereikos-Helix ενισχύει, μεταξύ άλλων, την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα των παραμεθόριων περιοχών. Για τις επιχειρηματικές της επιδόσεις η εταιρεία βραβεύθηκε το 2009 με το «Χρυσό Σαλιγκάρι» για την ανάπτυξη της σαλιγκαροτροφίας στην Ελλάδα από το Διεθνές Ινστιτούτο Σαλιγκαροτροφίας και το 2011 με το Διεθνές Βραβείο Σαλιγκαροτροφίας. Πρόσφατα, στο πλαίσιο των ετήσιων βραβείων Κούρος της Λέσχης Επιχειρηματικότητας, βραβεύθηκε με το «Βραβείο Στέλιος Χατζηιωάννου - Επιχειρηματικό Ξεκίνημα της Χρονιάς 2011».

Τι είναι όμως τα εκτροφεία ανοικτού ολοκληρωμένου κύκλου, με βάση τα οποία έχουν αναπτύξει την επιχειρηματική τους δραστηριότητα οι αδελφές Βλάχου; Η Μαρία λέει ότι «δεν μπορούμε να σκεφτούμε τη μέθοδο του κλειστού τύπου, όπου τα σαλιγκάρια τρέφονται με σιτηρέσια και χημικά, εν αντιθέσει με του ανοικτού ολοκληρωμένου βιολογικού κύκλου». Προπάντων για οικονομικούς λόγους, ιδιαίτερα σε αυτή την παγκόσμια οικονομική κρίση, καθώς τα σιτηρέσια κοστίζουν πολύ παραπάνω από τα έσοδα του τελικού προϊόντος. Αν το σαλιγκάρι αναπτυχθεί αργά και φυσικά, τα κύτταρά του αφαιρούν το νερό και το κρέας του σαλιγκαριού είναι συμπαγές.
Δύσκολη υπόθεση. Πάντως, ένα εκτροφείο σαλιγκαριών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το αρχικό κεφάλαιο μπορεί να μη χρειάζεται να είναι ιδιαίτερα μεγάλο (10.000 ευρώ για εκτροφή τριών στρεμμάτων), όμως απαιτείται σκληρή δουλειά σε καθημερινή βάση και ιδιαίτερη προσοχή και γνώση όλων των μυστικών της σαλιγκαροτροφίας. Και βεβαίως προσοχή στα σκαμπανεβάσματα των τιμών (σήμερα η λιανική τιμή είναι περίπου 10 ευρώ το κιλό).
Οι μεγαλύτερες ποσότητες που παράγονται στην Ελλάδα εξάγονται, ενώ η τιμή τους καθορίζεται από το ιδιότυπο «χρηματιστήριο» των εστιατόρων του Παρισιού, της Μαδρίτης, του Μιλάνου και του Τορίνο. Κάθε στρέμμα δίνει 1.000-1.200 κιλά σαλιγκαριών τον χρόνο και η σημερινή παραγωγή διεθνώς καλύπτει μόλις το 10% της παγκόσμιας ζήτησης. Εκτός από την Κρήτη και τη Μάλτα, απαγορεύεται η συλλογή και εμπορία σαλιγκαριών από την ύπαιθρο.
Γιώργος Πουλερές για  ΤΑ ΝΕΑ

http://www.kala-nea.gr/archives/27066