John Lennon-Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος: Το μέλλον του αίματος

Απόσπασμα από άρθρο του Γιώργου Πήττα στο tvxs  πέρυσι τέτοιο καιρό.

........... Η δολοφονία του John Lennon συμβολικά, σηματοδότησε την αδυναμία των ανθρώπων να αλλάξουν τον κόσμο ειρηνικά, συμβόλισε την αδυναμία μίας γενιάς και όχι μόνο, να πείσει τους υπόλοιπους για το «καλό» μέσα από τη δύναμη της αλήθειας και της Τέχνης.
Ο φονιάς του Lennon, ζήλεψε την δημιουργική ελευθερία του βρετανού μουσικού. Πρώτα τη θαύμασε, μετά τη ζήλεψε και τέλος τη μίσησε αναγνωρίζοντας την αδυναμία του να είναι όπως το είδωλο του.
Δολοφόνησε, γιατί δεν είχε το σθένος να αυτοκτονήσει.
Όπως ακριβώς, ο Κορκονέας.
Ο φονιάς του Αλέξανδρου, κάποτε υπήρξε μικρό παιδί που έπαιζε με τους φίλους του και γελούσε.
Μεγάλωσε, δολοφόνησε πρώτα το παιδί μέσα του, ντύθηκε τη στολή του καθεστωτικού υπηρέτη –εκτελεστή και μέσα σε ένα περιβάλλον που ήδη έβραζε από καιρό, εκτέλεσε εν ψυχρώ και με τον πλέον μεθοδευμένο τρόπο όπως αποδείχτηκε στο δικαστήριο, έναν Αλέξανδρο ετών 15.
Ο φονιάς του Αλέξανδρου, ζήλεψε την ανέμελη ελευθερία του νεαρού παιδιού.
Βαθύτατα αλλοτριωμένος από την στολή της εξουσίας, αδυνατώντας να αυτοκτονήσει καθώς είχε πια πειστεί για τη δύναμη της εξουσίας του, σκότωσε το χαμόγελο που είδε απέναντι του, εξόντωσε με έναν πυροβολισμό τον απόλυτο εχθρό του: ένα παιδί.