Φαντάσματα… του παρελθόντος

Με αφορμή το Χάλοουϊν (Halloween) που γιορτάζεται αυτές τις μέρες στο δυτικό κόσμο, ήρθε στο μυαλό μου το δικό μας ξεχασμένο έθιμο: Τα φαντάσματα.

Δεν ξέρω αν ήταν ξενόφερτο και να σας πω την αλήθεια ούτε που με ενδιαφέρει. Αυτό όμως που θυμάμαι είναι ότι ήταν μια διαδικασία χαράς αλλά και δημιουργίας. Όλα τα πιτσιρίκια είχαμε την έγνοια να βρούμε την κατάλληλη κολοκύθα από τους μπαξέδες  και να κατασκευάσουμε το «φάντασμα» προσέχοντας ιδιαίτερα τα χαρακτηριστικά καθώς και την τοποθέτηση του κεριού στο εσωτερικό του ώστε να μην πέφτει στις συχνές μετακινήσεις και χάνει από τη λάμψη του.  

Με το που σουρούπωνε τρέχαμε να τοποθετήσουμε τις κολοκύθες-φαντάσματα στα σκοτεινά τότε σοκάκια και σε τέτοια θέση ώστε οι διερχόμενοι να ξαφνιαστούν και να τρομάξουν. Και εμείς κρυμμένοι παράμερα παρακολουθούσαμε τις αντιδράσεις τους, όντας προσποιητές, και ανυποψίαστοι ξεκαρδιζόμασταν στα γέλια νιώθοντας περισσή ικανοποίηση.

Σήμερα, αν γινόταν μια απόπειρα αναβίωσης του εθίμου ίσως να  έχανε κομμάτι από τη γοητεία του αφού τα σκοτεινά σοκάκια δεν υπάρχουν πια, αλλά θα μπορούσαν οι Σύλλογοι  να το δοκιμάσουν.