«Κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό» λέει ο λαός εννοώντας ότι οι εκδηλώσεις φιλανθρωπίας έχουν ηθική αξία όταν γίνονται με ανιδιοτέλεια, σεμνά και ταπεινά.
Όμως η φιλανθρωπία των πλουσίων φαντάζει και υποκριτική και προκλητική.
Σκεφτείτε με τι αυθάδεια και προκλητικότητα στήνονται όλες αυτές οι εκδηλώσεις και τα φιλανθρωπικά γεύματα με τους πλούσιους να επιδεικνύουν μπροστά τα φώτα της δημοσιότητας τα πανάκριβα ρούχα και τα χρυσαφικά τους.
Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία της φτώχειας από την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, αυτοί που υποβάθμισαν το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων, προσπαθούν να εξασφαλίσουν την υστεροφημία τους και να εξιλεωθούν στα μάτια του κόσμου. Η φιλανθρωπία ουσιαστικά είναι το παραβάν για να κρύψουν το απάνθρωπο πρόσωπό τους. Ή αν θέλετε, έτσι τα βρίσκουν με την συνείδησή τους, αλλά ο πλούτος τους πλούτος και η ανέχεια, η φτώχεια και η πείνα συνεχίζονται. Γιατί αυτά δεν εξαλείφονται με τη φιλανθρωπία αν δεν εξαλειφθεί η γενεσιουργός αιτία. Ο Μπομπ Γκέλντορφ ανοίγοντας τη μεγάλη συναυλία που έγινε το 2005 για την εξάλειψη της φτώχειας είπε με αφέλεια: «Κάτι πρέπει να γίνει, οτιδήποτε, είτε έχει αποτέλεσμα είτε όχι».
Μεγάλη ευθύνη όμως έχει και η πολιτεία που δίνει το δικαίωμα στη «φιλανθρωπία» να υποκαθιστά το κοινωνικό κράτος. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται και η δικιά μας ευθύνη που δεν αγωνιζόμαστε για κοινωνική δικαιοσύνη και για ένα κράτος πρόνοιας ώστε να μην υπάρχει ούτε η φτώχεια ούτε και η ελεημοσύνη.
Για να ξεχωρίζουμε κάποια πράγματα, η φιλανθρωπία των πλουσίων δεν έχει βέβαια καμία σχέση με την αλληλεγγύη που δείχνουν οι απλοί άνθρωποι στους συνανθρώπους τους που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές, πολέμους, την φτώχεια ή την πείνα.
ΑπάντησηΔιαγραφή