Γιάννης Μακριδάκης
Επειδή οι τοπικές πραγματικότητες είναι μεγεθυντικός φακός της γενικής εικόνας, θα σας πω ότι στη Χίο, για να αλλάξουμε εποχή, εκλέξαμε μια δημοτική αρχή, η οποία έδειχνε σημάδια και εντέλει απεδείχθη ανέμπνευστη , δίχως όραμα, δίχως παλμό, δίχως καμιά επαφή, σχέση και επικοινωνία με τους δημότες, μια δημοτική αρχή μικροαστών, με περιορισμένη αντίληψη για τον κόσμο, για την τέχνη και τα σύγχρονα προβλήματα αλλά και ρεύματα της ανθρωπότητας, μια δημοτική αρχή φοβική στο να μην εκτεθεί στα μάτια των πιο συντηρητικών κύκλων της κοινωνίας τους οποίους δυστυχώς έχει σε υπόληψη μιας και είναι σπλάχνο τους και στους οποίους προφανώς χρωστά προεκλογικά γραμμάτια.
Αυτή η δημοτική αρχή αντικατέστησε δυστυχώς επάξια την προηγούμενη γενιά πολιτικών ρεταλιών, οι οποίοι μείνανε να κοσμούν με την παρουσία τους τη θέση της μείζονος αντιπολίτευσης και να μας θυμίζουν, ως πολιτικά απολιθώματα την εποχή προ της χρεοκοπίας και το πώς ακριβώς φτάσαμε ως εδώ, ποιοι ήσαν οι υπαίτιοι και ποιες οι πολιτικές τους.
Τέλος, η ελάσσονα αντιπολίτευση, κι αυτοί της νέας γενιάς αλλά της άλλης μεριάς, των υποκριτών και των δήθεν της επενδυτικής αριστεράς, μόλις κάνανε τα προσυνεννοημένα όνειρά τους πραγματικότητα κατά μεγάλο ποσοστό αφού πιάσανε προσωπικό στασίδι έμμισθο στην κυβέρνηση και στο δημόσιο χρήμα, άρχισαν να το παίζουν ψαγμένοι μεν, όπως το παιζαν πάντοτε, με τη διαφορά ότι τώρα δείχνουν πιο ήρεμοι στην όψη, δεν έχουν την αψάδα του ψευτοεπαναστάτη που είχαν πριν αλλά ούτε και το άγχος του μηνιάτικου, προσγειώθηκαν κι αυτοί στον ρεαλισμό του σταθερού εισοδήματος από θέση γραφείου κοντά στην εξουσία, κι έτσι περνάει αλλιώς ο χρόνος, δίχως να βιάζεται κανείς.
Δυστυχία και ντροπή οι νεοέλληνες. Κάθε γενιά χειρότερη από την προηγούμενη.
Επειδή οι τοπικές πραγματικότητες είναι μεγεθυντικός φακός της γενικής εικόνας, θα σας πω ότι στη Χίο, για να αλλάξουμε εποχή, εκλέξαμε μια δημοτική αρχή, η οποία έδειχνε σημάδια και εντέλει απεδείχθη ανέμπνευστη , δίχως όραμα, δίχως παλμό, δίχως καμιά επαφή, σχέση και επικοινωνία με τους δημότες, μια δημοτική αρχή μικροαστών, με περιορισμένη αντίληψη για τον κόσμο, για την τέχνη και τα σύγχρονα προβλήματα αλλά και ρεύματα της ανθρωπότητας, μια δημοτική αρχή φοβική στο να μην εκτεθεί στα μάτια των πιο συντηρητικών κύκλων της κοινωνίας τους οποίους δυστυχώς έχει σε υπόληψη μιας και είναι σπλάχνο τους και στους οποίους προφανώς χρωστά προεκλογικά γραμμάτια.
Αυτή η δημοτική αρχή αντικατέστησε δυστυχώς επάξια την προηγούμενη γενιά πολιτικών ρεταλιών, οι οποίοι μείνανε να κοσμούν με την παρουσία τους τη θέση της μείζονος αντιπολίτευσης και να μας θυμίζουν, ως πολιτικά απολιθώματα την εποχή προ της χρεοκοπίας και το πώς ακριβώς φτάσαμε ως εδώ, ποιοι ήσαν οι υπαίτιοι και ποιες οι πολιτικές τους.
Τέλος, η ελάσσονα αντιπολίτευση, κι αυτοί της νέας γενιάς αλλά της άλλης μεριάς, των υποκριτών και των δήθεν της επενδυτικής αριστεράς, μόλις κάνανε τα προσυνεννοημένα όνειρά τους πραγματικότητα κατά μεγάλο ποσοστό αφού πιάσανε προσωπικό στασίδι έμμισθο στην κυβέρνηση και στο δημόσιο χρήμα, άρχισαν να το παίζουν ψαγμένοι μεν, όπως το παιζαν πάντοτε, με τη διαφορά ότι τώρα δείχνουν πιο ήρεμοι στην όψη, δεν έχουν την αψάδα του ψευτοεπαναστάτη που είχαν πριν αλλά ούτε και το άγχος του μηνιάτικου, προσγειώθηκαν κι αυτοί στον ρεαλισμό του σταθερού εισοδήματος από θέση γραφείου κοντά στην εξουσία, κι έτσι περνάει αλλιώς ο χρόνος, δίχως να βιάζεται κανείς.
Δυστυχία και ντροπή οι νεοέλληνες. Κάθε γενιά χειρότερη από την προηγούμενη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου