Γιάννης Μακριδάκης
Ένα απίθανο τηλεφώνημα έλαβα σήμερα. Στην άλλη άκρη της γραμμής η ήρεμη φωνή μού συστήθηκε ως Ιερομόναχος Νεκτάριος και μου είπε ότι με παίρνει από το Ιερό Κάθισμα της Μεταμορφώσεως που βρίσκεται στη Δυτική Μάνη και πως καιρό ήθελαν να επικοινωνήσουμε λόγω των βιβλίων αλλά η ευκαιρία δόθηκε σήμερα επειδή ο Γέροντας Γαβριήλ διάβασε την συνέντευξη στην Καθημερινή “και τον άγγιξε”.
Και πήρε το ακουστικό ο Γέροντας. Και μου είπε για το μικρό μοναστήρι τους, που ανήκει στο Πατριαρχείο Βελιγραδίου. Μου είπε ακόμη πως οι τέσσερις μοναχοί που ζουν εκεί έχουν δημιουργήσει μια Κιβωτό προστατεύοντας και εκτρέφοντας γαϊδουράκια, αλογάκια Σκύρου, αλλά και φυτά και δέντρα παραδοσιακά, πως έχουν φτιάξει ένα πάρκο ελιάς με ποικιλίες από όλη την Ελλάδα, και θρούμπα Χίου έχουμε, μου είπε.
Ο Γέροντας Γαβριήλ, βυζαντινολόγος, με διδακτορικό στη Γερμανία και με 25ετή εργασία ως ξεναγός ακαδημαϊκών στα Βυζαντινά μνημεία της Ελλάδας, αναζήτησε πριν από 25 χρόνια την μοναστική ζωή και αποσύρθηκε στο Ιερό Κάθισμα, διέκρινε δε από τον λόγο μου πως είμαστε συγγενείς στην σκέψη και στην στάση ζωής και συναγωνιστές, ο μοναστικός βίος δεν προϋποθέτει να ζεις σε μοναστήρι, αλλά μόνο να έχεις επικοινωνία με τον Θεό που είναι μέσα μας, έτσι μου είπε και με προσκάλεσε στον ξενώνα του μοναστηριού, τον οποίον έχουν δημιουργήσει για να φιλοξενούν “ανθρώπους ανιδιοτελείς και αγωνιστές”, για να μείνω και να ασχοληθώ με το γράψιμο για όσον καιρό θέλω.
Και βέβαια θα πάω. Δεν υπάρχει ιδανικότερο “σπίτι της Λογοτεχνίας”. Ας είναι καλά
Ένα απίθανο τηλεφώνημα έλαβα σήμερα. Στην άλλη άκρη της γραμμής η ήρεμη φωνή μού συστήθηκε ως Ιερομόναχος Νεκτάριος και μου είπε ότι με παίρνει από το Ιερό Κάθισμα της Μεταμορφώσεως που βρίσκεται στη Δυτική Μάνη και πως καιρό ήθελαν να επικοινωνήσουμε λόγω των βιβλίων αλλά η ευκαιρία δόθηκε σήμερα επειδή ο Γέροντας Γαβριήλ διάβασε την συνέντευξη στην Καθημερινή “και τον άγγιξε”.
Και πήρε το ακουστικό ο Γέροντας. Και μου είπε για το μικρό μοναστήρι τους, που ανήκει στο Πατριαρχείο Βελιγραδίου. Μου είπε ακόμη πως οι τέσσερις μοναχοί που ζουν εκεί έχουν δημιουργήσει μια Κιβωτό προστατεύοντας και εκτρέφοντας γαϊδουράκια, αλογάκια Σκύρου, αλλά και φυτά και δέντρα παραδοσιακά, πως έχουν φτιάξει ένα πάρκο ελιάς με ποικιλίες από όλη την Ελλάδα, και θρούμπα Χίου έχουμε, μου είπε.
Ο Γέροντας Γαβριήλ, βυζαντινολόγος, με διδακτορικό στη Γερμανία και με 25ετή εργασία ως ξεναγός ακαδημαϊκών στα Βυζαντινά μνημεία της Ελλάδας, αναζήτησε πριν από 25 χρόνια την μοναστική ζωή και αποσύρθηκε στο Ιερό Κάθισμα, διέκρινε δε από τον λόγο μου πως είμαστε συγγενείς στην σκέψη και στην στάση ζωής και συναγωνιστές, ο μοναστικός βίος δεν προϋποθέτει να ζεις σε μοναστήρι, αλλά μόνο να έχεις επικοινωνία με τον Θεό που είναι μέσα μας, έτσι μου είπε και με προσκάλεσε στον ξενώνα του μοναστηριού, τον οποίον έχουν δημιουργήσει για να φιλοξενούν “ανθρώπους ανιδιοτελείς και αγωνιστές”, για να μείνω και να ασχοληθώ με το γράψιμο για όσον καιρό θέλω.
Και βέβαια θα πάω. Δεν υπάρχει ιδανικότερο “σπίτι της Λογοτεχνίας”. Ας είναι καλά
ΥΓ
Άλλος διαβάζει μια συνέντευξη και αντιδρά έτσι όπως ο Γέροντας Γαβριήλ και άλλος όπως ο Η.Κ που μου άφησε σχόλιο πως ο άνθρωπος που λέω πως ενσαρκώνω δεν υπάρχει και πως όλη μου η ζωή είναι μούφα, διαφημιστικό κόλπο, για να κάνει το έργο μου και τον εαυτό μου πιο ευπώλητο. Ο καθένας σκέφτεται, μιλάει και ζει σύμφωνα με ό,τι έχει μέσα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου