Κατεστραμμένες γενιές...

Οι άνθρωποι διαχωρίζονται σε γενιές ανάλογα με την δεκαετία που έζησαν τα πιο δημιουργικά τους χρόνια καθώς και από τα σημαντικότερα γεγονότα αυτής. 'Ισως για να γίνω πιο κατανοητή θα αναφέρω τη γενιά του '70, τη γνωστή γενιά του Πολυτεχνείου. Για μένα δύο χαρακτηριστικά: δημιουργικά χρόνια, σημαντικό γεγονός.
Και έρχομαι στο σήμερα ή καλύτερα δυο-τρία χρόνια πριν, όταν πρωτοάκουσα την έκφραση "γενιά των 700 ευρώ" που αργότερα έγινε η "γενιά των 592 ευρώ".

Πρώτη φορά άκουγα των χαρακτηρισμό μιας γενιάς με βάση το εισόδημα της. Στο μυαλό μου δύο χαρακτηριστικά: δημιουργικά χρόνια, σημαντικό γεγονός. Πώς γεννήθηκε αυτός ο χαρακτηρισμός; Μήπως γιατί το "εισόδημα" είναι το σημαντικό γεγονός της γενιάς αυτής; Μήπως γιατί τα "700" ή τα "592" είναι το σημαντικό; Ή μήπως γιατί η δημιουργικότητα μεταφράζεται σε ευρώ; Καταλήγω ότι σημασία έχει το χρηματικό αντίκρισμα -το σημαντικό γεγονός. Μου λείπει το άλλο χαρακτηριστικό.
Σκέψη... Μήπως τελικά δεν μιλάμε για τη γενιά των 592 ευρώ αλλα για την κοινωνία των 592 ευρώ; Και πόσες γενιές περιλαμβάνει αυτή η κοινωνία;
Το παιδί που βλέπει τους γονείς του να παλεύουν με τα 592 ευρώ.
Τον έφηβο που το χαρτζιλίκι του έχει μηδενιστεί γιατί τα 592 ευρώ δεν φτάνουν.
Τον φοιτητή που ξέρει ότι όσες γνώσεις και να αποκτήσει θα αμοίβεται με 592 ευρώ.
Τον 30άρη που θέλει να κάνει οικογένεια αλλα προτιμάει τη μοναξιά των 592 ευρώ.
Τον 40άρη που βλέπει ότι πνίγεται από τη δόση του δανείου και από το τι να πρωτοπληρώσει με τα 592 ευρώ.
Τον 50άρη που αν τον απολύσουν το μόνο είσοδημα του θα είναι λιγότερο από 592 ευρώ και αυτό ως επίδομα ανεργίας.
Τον 60άρη που περίμενε μια ζωή να πάρει σύνταξη και να ξεκουραστεί και βλέπει στον τραπεζικό του λογαριασμό μόνο καταθέσεις των 592 ευρώ.
Τον 70άρη που τα 592 ευρώ δεν τον φτάνουν ούτε για τα φάρμακα.
Τον 80άρη (άμα είναι τυχερός και ζει) που ξέρει οτι με 592 ευρώ ούτε να τον θάψουν δε θα μπορούν.
Γενιά των 592 ευρώ; Για μένα, γενιές των 592 ευρώ.

Πηγή: http://www.protagon.gr - της Ευαγγελίας Γιαβροπούλου
http://pontokomicom.blogspot.com/2012/01/blog-post_5933.html