της Γιωτας Συκκα για την καθημερινή
Οσο η κρίση χτυπά τη μεσαία τάξη με θύματα ακόμη και συμπολίτες μας που βρέθηκαν σε δύσκολη κατάσταση λόγω της ανεργίας, όσο η ελπίδα κάποιων άλλων βυθίζεται στους κάδους απορριμμάτων για ένα πιάτο φαΐ, όσο στα συσσίτια μαζί με τους αλλοδαπούς προστίθενται ηλικιωμένοι Ελληνες, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μοιάζει έτοιμο να προσφέρει βοήθεια.
Δίκτυα ανταλλαγής τροφίμων, διαφόρων υπηρεσιών, προσφοράς φαρμάκων, ρούχων αναπτύσσονται παντού βγάζοντάς μας από την αδιαφορία της πλασματικής ευδαιμονίας και την πόζα του καλοζωισμένου. Το πρόβλημα του άλλου γίνεται όλο και πιο συχνά δικό μας, σε πολλά σπίτια, σχολεία, δήμους.
Στη Νίκαια, το Περιστέρι, την Πετρούπολη, το Κερατσίνι, συγκεντρώνουν ρούχα και τροφές για τα θύματα της γειτονιάς. Η οικειότητα της καλημέρας λύνει δισταγμούς και αποστάσεις. Στην Ασκληπιού, στο κέντρο της Αθήνας, οι μικρές σακούλες με ό, τι περισσεύει στον καθένα κρέμονται στους κάδους. Λίγο πιο πάνω, στο Κολωνάκι, η καλή οργάνωση και η άνεση θέλουν το περίσσευμα του οικογενειακού φαγητού χωρισμένο σε μερίδες ανά πακέτο, ενώ στην Καλλιθέα και το Μοσχάτο τα απομεινάρια του χθεσινού ψωμιού δίνουν το δικό τους «σινιάλο» πάνω στους κάδους, ότι καταναλώνονται.
Στην Αν. Αττική οι πεινασμένες αγέλες των αδέσποτων δεν επιτρέπουν ούτε μπουκιά φαγητού έξω από τους κάδους. Υπάρχει όμως συχνά δίπλα τους ένα χαρτοκιβώτιο με ρούχα, παπούτσια και παλιά παιχνίδια.
Τώρα μαζί με τους Πακιστανούς ψάχνουν και Ελληνες. Η κουλτούρα της αλληλεγγύης οργανώνεται από γειτονιά σε γειτονιά, από δασκάλους σε παιδιά με τέτοια ταχύτητα που δείχνει ότι η αγωγή ανθρωπισμού είναι ριζωμένη μέσα μας, κι ας γίναμε απαθείς. Είναι η αισιόδοξη πλευρά της γκρίζας πραγματικότητας στις καθημερινές διαδρομές που εκδηλώνεται στις πιο ετερόκλητες γειτονιές της Αττικής.
Η κραυγή του 50χρονου περαστικού «πεινάω» εκείνο το σαββατιάτικο απόγευμα έξω από το φωτισμένο «Παλλάς», έκανε πολλούς να τρέξουν στο περίπτερο της Σταδίου.
Η κρίση μάς έδειξε μια πολιτισμένη μας πλευρά, την αισιοδοξία της συνεισφοράς.
http://www.kala-nea.gr/archives/26742
Οσο η κρίση χτυπά τη μεσαία τάξη με θύματα ακόμη και συμπολίτες μας που βρέθηκαν σε δύσκολη κατάσταση λόγω της ανεργίας, όσο η ελπίδα κάποιων άλλων βυθίζεται στους κάδους απορριμμάτων για ένα πιάτο φαΐ, όσο στα συσσίτια μαζί με τους αλλοδαπούς προστίθενται ηλικιωμένοι Ελληνες, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μοιάζει έτοιμο να προσφέρει βοήθεια.
Δίκτυα ανταλλαγής τροφίμων, διαφόρων υπηρεσιών, προσφοράς φαρμάκων, ρούχων αναπτύσσονται παντού βγάζοντάς μας από την αδιαφορία της πλασματικής ευδαιμονίας και την πόζα του καλοζωισμένου. Το πρόβλημα του άλλου γίνεται όλο και πιο συχνά δικό μας, σε πολλά σπίτια, σχολεία, δήμους.
Στη Νίκαια, το Περιστέρι, την Πετρούπολη, το Κερατσίνι, συγκεντρώνουν ρούχα και τροφές για τα θύματα της γειτονιάς. Η οικειότητα της καλημέρας λύνει δισταγμούς και αποστάσεις. Στην Ασκληπιού, στο κέντρο της Αθήνας, οι μικρές σακούλες με ό, τι περισσεύει στον καθένα κρέμονται στους κάδους. Λίγο πιο πάνω, στο Κολωνάκι, η καλή οργάνωση και η άνεση θέλουν το περίσσευμα του οικογενειακού φαγητού χωρισμένο σε μερίδες ανά πακέτο, ενώ στην Καλλιθέα και το Μοσχάτο τα απομεινάρια του χθεσινού ψωμιού δίνουν το δικό τους «σινιάλο» πάνω στους κάδους, ότι καταναλώνονται.
Στην Αν. Αττική οι πεινασμένες αγέλες των αδέσποτων δεν επιτρέπουν ούτε μπουκιά φαγητού έξω από τους κάδους. Υπάρχει όμως συχνά δίπλα τους ένα χαρτοκιβώτιο με ρούχα, παπούτσια και παλιά παιχνίδια.
Τώρα μαζί με τους Πακιστανούς ψάχνουν και Ελληνες. Η κουλτούρα της αλληλεγγύης οργανώνεται από γειτονιά σε γειτονιά, από δασκάλους σε παιδιά με τέτοια ταχύτητα που δείχνει ότι η αγωγή ανθρωπισμού είναι ριζωμένη μέσα μας, κι ας γίναμε απαθείς. Είναι η αισιόδοξη πλευρά της γκρίζας πραγματικότητας στις καθημερινές διαδρομές που εκδηλώνεται στις πιο ετερόκλητες γειτονιές της Αττικής.
Η κραυγή του 50χρονου περαστικού «πεινάω» εκείνο το σαββατιάτικο απόγευμα έξω από το φωτισμένο «Παλλάς», έκανε πολλούς να τρέξουν στο περίπτερο της Σταδίου.
Η κρίση μάς έδειξε μια πολιτισμένη μας πλευρά, την αισιοδοξία της συνεισφοράς.
http://www.kala-nea.gr/archives/26742
Πόσο κοστίζει μια γέννα ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρευνα του Ε.Κ.ΠΟΙ.ΖΩ για το κόστος της γέννας
Συνήθως υποψιαζόμαστε ότι η γέννα θα μας κοστίσει πολύ, αλλά δεν ξέρουμε με ακρίβεια πόσο. Και όταν γεννήσαμε ή γέννησε η σύντροφός μας δεν ξέρουμε αν αυτά που πληρώσαμε ήταν πολλά ή σωστά.
Για αυτόν τον λόγο σε αυτό....
Read more: http://www.i-diadromi.com/2012/01/blog-post_5936.html#ixzz1iJTXBoZl
Να ένα απόσπασμα από ένα άλλο ίντερνετ forum :
ΑπάντησηΔιαγραφή«Γεια σας. Εγώ έχω προσωπική εμπειρία μιας και γέννησα το πρώτο μου γιο στην Αγγλία. Εκεί όντως οι κοπέλες που έχουν γεννήσει φυσιολογικά φεύγουν την ίδια μέρα από τα νοσοκομεία, στην περίπτωση καισαρικής όπως ήταν η δικιά μου έπειτα από 3 μέρες εκτός αν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος τότε 5 μέρες. Έπειτα για διάστημα 2 εβδομάδων μια μαία έρχεται καθημερινά στο σπίτι για να δει τη μητέρα και το μωρό. Μόλις τελειώσει αυτό το διάστημα αντί για την μαία έρχεται στο σπίτι μια ιατρική βοηθός 1-2 φορές την εβδομάδα για περίπου 2 βδομάδες. Φυσικά βοηθάνε πάρα πολύ με τον θηλασμό και όλα είναι δωρεάν περιττό να σας πω - νοσοκομείο, γιατροί, μαίες, φάρμακα όλα υπό κρατική περίθαλψη. (α, και φακελάκια δεν δέχεται κανένας).
Τώρα, που είμαι Ελλάδα και έγκυος στο δεύτερο παιδί έχω πραγματικά τρομοκρατηθεί με την κατάσταση που επικρατεί εδώ ο καθένας κοιτάει να βγάλει χρήμα λες και δεν παίρνουν ήδη παραπάνω από τον υπόλοιπο κοσμάκη»
Read more: http://www.i-diadromi.com/2012/01/blog-post_5936.html#ixzz1iJUML3Go