Επιδεικνύοντας ένα καινούριο κούρεμα, ο 13χρονος Malak μπαίνει αμέριμνος στο μικρό διαμέρισμα όπου μένει προσωρινά. Το κούρεμα είναι κάτι μεταξύ χαίτης και μοϊκάνας, και ο πατέρας του δεν δείχνει εντυπωσιασμένος. «Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει κάτι χωρίς την άδειά μου», λέει ο Fewaz, 44 ετών, υψώνοντας δύο δάχτυλα στο στόμα του κάνοντας ότι καπνίζει.
Όπως κάθε πατέρας και γιος, οι δυο τους μερικές φορές δυσκολεύονται να συνυπάρξουν. Ωστόσο, ένας ισχυρός δεσμός τους κρατά ενωμένους: ο Fewaz και ο Malak είναι πρόσφυγες από τη Συρία και έχουν εγκλωβιστεί εδώ και σχεδόν ένα χρόνο σε μια φτωχή γειτονιά της Αθήνας.
Η ζωή στην εξορία έχει σταθεί οδυνηρή και για τους δύο. Όπως αναφέρουν, μετά τη φυγή τους από τη Συρία με την υπόλοιπη οικογένειά τους το καλοκαίρι του 2012, στράφηκαν στους διακινητές και έκαναν έξι επικίνδυνες απόπειρες να εισέλθουν στην Ελλάδα, διακινδυνεύοντας επανειλημμένα τη ζωή τους στη θάλασσα και υπομένοντας συνεχείς επιστροφές στην Τουρκία. Ο Fewaz και ο Malak έφτασαν τελικά στην ασφάλεια, αλλά στην πορεία χωρίστηκαν από την υπόλοιπη οικογένειά τους.
Η οικογένεια του Fewaz ανήκει στη μειονότητα των Yazidi στη Συρία. Στην πατρίδα τους, εκείνος καλλιεργούσε τη γη τους, ο Malak και τα αδέρφια του πήγαιναν σχολείο, και η οικογένεια ζούσε ήσυχα. Όμως, αφότου ξέσπασαν οι συγκρούσεις, οι επιδρομές και οι μάχες στους δρόμους έγινε η ζωή τους «κόλαση», λέει ο Fewaz. Διωγμένοι από τη χώρα τους, κατέφυγαν στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2012, ελπίζοντας να φτάσουν στην Ευρώπη.
«Η ζωή μου στη Συρία ήταν τόσο ωραία», αναπολεί ο μικρός Malak με ένα απόμακρο χαμόγελο. «Πήγαινα σχολείο και είχα φίλους και παίζαμε. Η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη. Πηγαίναμε εκδρομές για να δούμε συγγενείς. Αλλά όταν ξέσπασαν οι συγκρούσεις όλα έγιναν τρομακτικά».
Ο Malak ήταν ο πρώτος που κατάφερε να περάσει τα σύνορα στον Έβρο και να μπει στην Ελλάδα. Ο Fewaz, η γυναίκα του και τα άλλα δύο παιδιά τους δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί.
Εκείνη τη νύχτα συγκεντρώθηκαν στις Τουρκικές ακτές, απ’ όπου ένας διακινητής είχε κανονίσει να τους μεταφέρει στην Ελλάδα. 54 άτομα επιβιβάστηκαν σε ένα σκάφος έξι μέτρων –έξι φορές πάνω από τη χωρητικότητά του. Ο καθένας τους πλήρωσε περίπου €2.000 για το ταξίδι τους στο άγνωστο.
Σε έναν επιβάτη δόθηκε ένα γρήγορο μάθημα για το πώς να χειριστεί το αναξιόπλοο σκάφος. Έπειτα, με τις εντολές να σκίσουν τη βάρκα μόλις δουν το Ελληνικό Λιμενικό Σώμα, βγήκαν στη θάλασσα. Αναλογιζόμενος το ταξίδι, ο Fewaz αμφιβάλλει αν άξιζε το τεράστιο ρίσκο που πήρε η οικογένειά του.
«Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι τους γλίτωνα από τον ένα θάνατο για να τους πάω σε έναν άλλο», λέει. «Θα μπορούσα να ήμουν τώρα υπεύθυνος για το θάνατο των πιο κοντινών και αγαπημένων μου προσώπων».
Η τρίτη απόπειρα της οικογένειας, μέσω θαλάσσης, τους έφερε επικίνδυνα κοντά στο θάνατο.
Μετά από μιάμιση ώρα στη θάλασσα, λέει ο Fewaz, ένα ελληνικό πλοίο διέκοψε την πορεία του σκάφους τους. Αλλά αντί να τους προσφέρει βοήθεια, τους έδιωξε. Ο Fewaz θυμάται έναν λιμενοφύλακα να τους διατάζει φωνάζοντας «να γυρίσουν πίσω αμέσως» – και το πόσο βίαια ταρακουνιόταν το μικρό, υπερπλήρες σκάφος τους στο πέρασμα του πλοίου.
Με τη βάρκα τους σχεδόν έτοιμη να ανατραπεί, αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Τουρκία.
Ωστόσο ο Fewaz συνέχισε τις προσπάθειές του, πουλώντας όλα του τα υπάρχοντα και επιχειρώντας ξανά να φτάσει στην Ελλάδα. Τελικά, στην έκτη τους προσπάθεια, η οικογένεια διέσχισε τα σύνορα στον Έβρο.
Ενώ η γυναίκα και τα δυο παιδιά του συνέχισαν το ταξίδι τους στη Γερμανία, ο Fewaz κατευθύνθηκε στην Αθήνα για να βρει τον Malak.
«Όταν επιτέλους συνάντησα τον πατέρα μου στην Αθήνα, η χαρά που ένιωσα δεν περιγράφεται με λόγια», λέει ο Malak. Παρ’όλα αυτά, το ενδεχόμενο να χάσει ξανά τον πατέρα του τον στοιχειώνει. «Φοβάμαι, αν τον πάρουν μακριά, τί θα κάνω χωρίς αυτόν;»
Η ιστορία του Fewaz είναι μία ιστορία απελπισίας και αξιοθαύμαστης αντοχής. Η ιστορία ενός στοργικού πατέρα, που προσπάθησε να κάνει το καλύτερο δυνατό για την οικογένειά του, ξεφεύγοντας από έναν πόλεμο. Κανείς τους δεν φανταζόταν ότι αυτό θα οδηγούσε σε έναν μακροχρόνιο αποχωρισμό.
Μέχρι να μπορέσει να επανενωθεί η οικογένειά τους, ο Malak και ο πατέρας του είναι αποφασισμένοι να μείνουν ενωμένοι. Το παιδί μαθαίνει να συνεννοείται στην ελληνική γλώσσα. Και ο Fewaz αρχίζει σιγά-σιγά να συνηθίζει το κούρεμα του γιού του.
Ιστορίες Προσφύγων
http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου