Το tvxs συνομιλεί με τον Stefanatty, τραγουδιστή των One Drop fwd,

Στην εικοσαετή διαδρομή της, η πολυμελής μπάντα μοιράζεται τη μουσική της με το κοινό σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, αντιρατσιστικά και αντικαπιταλιστικά φεστιβάλ και ανεξάρτητες σκηνές, παραμένοντας πιστή στην ιδέα ότι: «Η μουσική είναι η μεγαλύτερη ενσάρκωση της ελευθερίας». Το tvxs συνομιλεί με τον Stefanatty, τραγουδιστή των One Drop fwd.



Συνέντευξη στην Τζένη Τσιροπούλου - πηγή

-Ποιοι είναι οι λόγοι που σας ώθησαν στη δημιουργία μιας reggae μπάντας το 1991 στη Θεσσαλονίκη;

Η ανάγκη έκφρασης είναι που μας έφερε μαζί σε αυτό που σήμερα είναι οι One Drop Forward, και η reggae αποτελεί την κοινή πλατφόρμα στην οποία πατάμε. Το συγκρότημα σχηματίζεται μέσα στο χρόνο, με μέλη γεννημένα από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ‘80.

-Ποιες ήταν οι βασικότερες μουσικές επιρροές σας; Ποιες μπάντες σας επηρεάζουν μέχρι και σήμερα;

Επειδή ακριβώς προερχόμαστε από διαφορετικές δεκαετίες, υπάρχει ποικιλομορφία και ευρύτητα ακουσμάτων, αλλά οι επιρροές μας είναι μάλλον αυτές που υποψιάζεστε και μερικές ακόμα... Νιώθω ότι θα ήταν πραγματικά αδόκιμο να αραδιάσω μια μεγάλη λίστα με ονόματα.

-Έχεις πει χαρακτηριστικά ότι, όταν πρωτοξεκινούσατε, «το κοινό της reggae στη Θεσσαλονίκη ήταν μικρότερο από αυτούς που παίζανε». Τι πιστεύεις ότι συνέβαλε στο να μεγαλώνει συνεχώς αυτή η «οικογένεια» της reggae;


Όταν ξεκίνησε αυτό το ταξίδι, πράγματι οι ακροατές της reggae ήταν λιγότεροι από τα μέλη των δύο τότε συγκροτημάτων που υπήρχαν στη Θεσσαλονίκη (SoulFire και One Drop Forward). Πιστεύω ότι η συνέπειά μας να απευθυνόμαστε στο κοινό που επιλέγει τι ακούει είχε ως αποτέλεσμα αυτό το κοινό να στραφεί προς τη reggae γενικά. Αυτό δεν αποτελούσε πρωταρχικό μας στόχο ή όνειρο, αλλά ήρθε ως αποτέλεσμα μιας διαδικασίας, η οποία βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη.



-Τι αποκομίζετε ως μουσικοί από τη συμμετοχή σας σε φεστιβάλ του εξωτερικού και τι λείπει από την εγχώρια reggae σκηνή, ώστε να φτάσουμε να έχουμε και εδώ περισσότερα live και φεστιβάλ;

Παρόλο που δε μου αρέσει ο διαχωρισμός των φεστιβάλ σε «εξωτερικού» και «εσωτερικού», είναι στα αλήθεια μια καλή εμπειρία να παίζεις πότε-πότε μπροστά σε κοινό που δεν είναι εξοικειωμένο με το συγκρότημα και τη μουσική σου. Εξίσου καλό είναι, επίσης, να μοιράζεσαι τη σκηνή με πολυταξιδεμένους και «πολυκαιρισμένους» μουσικούς. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, μιας και γίνονται αρκετές συναυλίες, με αποτέλεσμα να έχουν την εμπειρία της συμμετοχής τα περισσότερα reggae σχήματα στην Ελλάδα. Η ειρωνεία είναι πως, όλα αυτά τα οφείλουμε κυρίως στο Rastavibe Festival, που μας έφερε σε επαφή, και που είναι ακριβώς αυτό που μας λείπει τώρα. Το reggae φεστιβάλ με τα αντίσκηνα, τη συνύπαρξη, την επικοινωνία.

-Έχετε κάνει τη συνειδητή επιλογή να μοιράζετε ελεύθερα τη μουσική σας και να αυτοχρηματοδοτείστε. Ποια είναι τα προτερήματα όταν ένα συγκρότημα επιλέγει να παραμείνει μακριά από την επίβλεψη δισκογραφικών εταιριών;

Η «επιλογή» είναι η λέξη-κλειδί, καθώς επιλέξαμε να παίζουμε για ανθρώπους που επιλέγουν τι ακούνε. Σε αυτή τη διαδικασία η ελεύθερη ροή της μουσικής προσφέρει τη δυνατότητα της επιλογής και η αυτοδιαχείριση προσφέρει σε εμάς την ελευθερία έκφρασης αλλά και «ασυλία» απέναντι στους χρονικούς περιορισμούς.

-Ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής για εσένα στο συνολικό χάρτη της ζωής μας και τελικά πόσο σημαντικό είναι ένας καλλιτέχνης να συμβαδίζει πέρα από τη σκηνή με αυτά που εκφράζει πάνω στη σκηνή;

Η μουσική είναι η μεγαλύτερη, σε παγκόσμια κλίμακα, ενσάρκωση της ελευθερίας. Πανταχού παρούσα, με όλους τους ρυθμούς, σε όλους τους τόνους, παντού με την ίδια ονομασία που έλκει την καταγωγή της από τις μούσες, ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη, ανάλογα με τις επιλογές του μουσικού δημιουργού. Προσωπικά, επέλεξα να θεωρώ τον εαυτό μου εμπνεόμενο και άρα δέκτη παρά δημιουργό, όσον αφορά στο στιχουργικό κομμάτι και συμμέτοχο στη μουσική δημιουργία και την ενορχήστρωση των O.D.F. Αυτό είναι το μεγαλείο της μουσικής. Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει ποια θα είναι η σχέση του με αυτήν και να επανεξετάζει τις επιλογές του όποτε θέλει. Κάθε ειλικρινής άνθρωπος είναι ένα ον εν εξελίξει και έτσι μπορεί να είναι και η σχέση του με τη μουσική. Είναι θέμα του κάθε «μουσικού» και μη, να κατανοήσει πόσο σημαντικό είναι να συμβαδίζει στην καθημερινότητά του με τις ηθικές αξίες του. Σε αυτό η μουσική γενικά και η reggae ειδικά αποτελεί απτή απόδειξη. Ο Hendrix έλεγε ότι: «Η μουσική είναι ορμητικός χείμαρρος και όταν αρχίσει να ρέει κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει».

-Ποια είναι τα σχέδια και τα όνειρα των One Drop για το μουσικό τους μέλλον;

Καθώς δεν ήταν σχέδια και όνειρα που μας οδήγησαν μέχρι εδώ, αλλά μια τάση να ζούμε έτσι και τα όνειρά μας να γίνονται πραγματικότητα, θα έλεγα πως οι One Drop Forward και ο καθένας μας χωριστά, παραμένοντας πρώτα ακροατές, ζούμε τη χρονική συγκυρία κατά την οποία η απόσταση μεταξύ «μουσικών» και ακροατών μπορεί να καλυφθεί εκατέρωθεν προς κοινό όφελος και παραμένουμε πάντα σε εγρήγορση σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει...