Με αφορμή το σχόλιο αναγνώστη ότι θα μας φορολογήσουν τον αέρα που αναπνέουμε, θα προσπαθήσω να αναπτύξω με λίγα λόγια την εκτίμησή μου για το ζήτημα.
Ο άνθρωπος ως ζωντανό πλάσμα της φύσης έχει κάποιες πρωτογενείς ανάγκες για να επιβιώσει. Δυστυχώς όμως τις έχει ξεχάσει, τις έχει θεωρήσει δεδομένες, τις έχει παραμελήσει και αφήσει από καιρό σε χέρια άλλων. Δεν ασχολείται καθόλου με αυτές. Δεν ασχολείται δηλαδή καθόλου με τα βασικά της ύπαρξής του. Απεναντίας, το έχει ρίξει στην υψηλή διανόηση μέσω μεγαλεπίβολων σπουδών και σχεδίων.
Εξηγούμαι:
Ανάγκη πρώτη η τροφή. Ο άνθρωπος για να τραφεί χρειάζεται τους σπόρους. Κανείς όμως, εδώ και δεκαετίες δεν σκέφτεται και δεν ασχολείται με το πιο βασικό θεμέλιο της επιβίωσής μας, τον σπόρο. Τους έχουμε αφήσει να τους διαχειρίζονται άλλοι. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Φέτος, εδώ στο νησί που ζω, έχουν ήδη εισαχθεί και πωληθεί 300.000 φυντανάκια λαχανικών από το Ισραήλ. Σε ένα νησί που είχε κάποτε σπόρους από εκατοντάδες ποικιλίες δικές του, σήμερα όσοι φυτεύουν, αγοράζουν υβρίδια μεταλλαγμένα και πληρώνουν κάθε χρόνο για τους σπόρους τους. Εξαρτημένη η τροφή μας δηλαδή. Όπου να ναι έρχεται, όπως στη Γαλλία, η φορολόγηση της χρήσης ντόπιων σπόρων, για να μας δώσει την χαριστική βολή.
Ανάγκη δεύτερη το νερό. Εδώ κι αν έχουμε πάθει πανωλεθρία. Όλες οι πηγές ξεπουλημένες και το νερό το αγοράζουμε πανάκριβα από αυτούς που βάλαμε να το διαχειρίζονται.
Σε εξέλιξη επίσης είναι η διαδικασία του νέου Νόμου περί δήλωσης των ιδιωτικών πηγαδιών, έτσι ώστε να καταγραφούν οι υδροφόροι ορίζοντες και τα συστήματα άντλησης και να πωληθούν σε πολυεθνικές, μετά της σχετικής φορολόγησης βέβαια όσων διαθέτουν πρόσβαση στον υδροφόρο ορίζοντα μέσω πηγαδιού ή γεώτρησης.
Ανάγκη τρίτη η αναπνοή. Το σχέδιο προδιαγράφεται σαφές και στα χνάρια των δύο προηγούμενων. Θα ξεκινήσει ως εξής: Η Βραζιλία διαθέτει τον Αμαζόνιο, ο οποίος παράγει το 35% του οξυγόνου του πλανήτη. Η Βραζιλία όμως θέλει να ξεπατώσει τον Αμαζόνιο για να κάνει κι αυτή “ανάπτυξη”. Άρα, οι κυβερνήσεις θα λάβουν απόφαση να στηρίξουν με φόρο ανταποδοτικό την Βραζιλία έτσι ώστε να μην καταστρέψει τον Αμαζόνιο. Θα μας πουν να πληρώνουμε έναν φόρο αναπνοής, ο οποίος θα πηγαίνει στην κυβέρνηση της Βραζιλίας ως αντίτιμο στην διατήρηση και την μη καταστροφή του Αμαζονίου. Έτσι θα ξεκινήσει η φορολογία της αναπνοής και κατόπιν θα επεκταθεί σε κάθε χώρα και για κάθε δάσος ή εθνικό δρυμό. Θα φορολογεί το ελληνικό κράτος όλους εμάς με έναν φόρο αναπνοής για την διατήρηση και την μη εκμετάλλευση με χίλιους δυο αναπτυξιακούς τρόπους των δασών μας. Η φορολόγηση της αναπνοής είναι τόσο συμβατή με την λογική του καπιταλισμού, που είναι αναπόφευκτη.
Τις τρεις ανθρώπινες πρωτογενείς ανάγκες επιβίωσης που περιέγραψα πιο πάνω, τις έθεσα με τυχαία σειρά, διότι βέβαια είναι εξίσου βασικές και δεν μπορεί κανείς να τις κατατάξει με σειρά σπουδαιότητας μεταξύ τους. Είναι ισοδύναμες και αποτελούν τις μοναδικές συνθήκες που πρέπει να ικανοποιούνται για να ζει ένας άνθρωπος. Όταν δεν τρέφεται, δεν αναπνέει και δεν έχει νερό, ο άνθρωπος δεν ζει, όσα ευρώ κι αν έχει στην τσέπη, όσα μεταπτυχιακά και διδακτορικά κι αν έχει κάνει.
Όλα αυτά όμως τα γράψαμε στα παλιά μας τα παπούτσια διότι είμαστε πλέον πολιτισμένοι, εξελιγμένοι, ανεπτυγμένοι ή οτιδήποτε άλλο. Και τώρα ήρθε η ώρα να φάμε το χαστούκι της αλαζονείας μας και να γυρίσουμε λίγο το κεφάλι πίσω, να ξαναδούμε τα βασικά, τα ταπεινά, τα πρώτης ανάγκης. Αλλιώς πάμε χαμένοι. Γι αυτό εδώ και πάρα πολύ καιρό μιλάω για την μοναδική επανάσταση που επιβάλλεται να κάνουμε. Την επανάσταση της ταπεινότητας.
Γιάννης Μακριδάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου