ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ
Επιτέλους τελειώνει σήμερα το γαϊτανάκι των δημοσκοπήσεων. Ήταν τόσο αντιφατικά τα αποτελέσματά τους, που και ο πλέον καλοπροαίρετος των πολιτών, έμαθε να ξεχωρίζει σε ποιες εταιρίες να δίνει σημασία. Έπαιζε ρόλο βέβαια και ο παραγγελιοδόχος της καθεμιάς, αφού, ως γνωστόν, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.
Η επίσημη δημοσκόπηση βέβαια της 6ης Μαίου έδειξε ολοκάθαρα ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών απέρριψε το Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις. Όπως και να θέλησαν να ερμηνεύσουν την ετυμηγορία του συνόλου των πολιτών, οι μνημονιακοί πολιτικοί αρχηγοί δε μπόρεσαν να μην φτάσουν σε αυτή την κοινή διαπίστωση.
Γι’ αυτό και άλλαξαν ρότα. Στα λόγια βεβαίως. Το ΠΑΣΟΚ έχασε μεμιάς κάθε ίχνος αλαζονείας και ξέπεσε σε δηλώσεις περί αναδιαπραγμάτευσης. Η ΝΔ ξύπνησε από την ύπνωση της συγκυβέρνησης και άρχισε να κραυγάζει, ως άλλο κόμμα, για νέες διαπραγματεύσεις. Τα λένε και ό,τι ψάρια πιάσουν.
Στις 17 Ιουνίου οι Έλληνες νοιώθουν ότι δεν ψηφίζουν για εκλογή κυβέρνησης αλλά για εκλογή διαπραγματευτών, οι οποίοι θα μεσολαβήσουν ανάμεσα στην κυβέρνηση του Βερολίνου και στους Έλληνες πολίτες που έχουν ανέβει στην ταράτσα και απειλούν να αυτοκτονήσουν ομαδικά. Η ανικανότητα των προηγούμενων διαπραγματευτών είχε ως αποτέλεσμα περί τις 3.000 αυτοκτονίες μέχρι στιγμής.
Είχε ακόμη ως αποτέλεσμα, το να μην μας κάνει πλέον εντύπωση η είδηση μιας νέας αυτοκτονίας, με όποιον τρόπο και σε όποιον τόπο κι αν γίνεται αυτή. Και οι ίδιοι αυτοί αποτυχημένοι διαπραγματευτές υποστηρίζουν ότι πρέπει να τους ξαναορίσουμε σε αυτόν τον ρόλο για να φέρουν εις πέρας ό,τι δεν κατάφεραν μέχρι τώρα. Καλύτερα να ψηφίσουμε ως Πρωθυπουργό τον διαπραγματευτή της αστυνομίας που κατέβασε εκείνον τον οπαδό του ΟΦΗ από τη στέγη της βασιλικής του Αγίου Μάρκου.
Ένα άλλο δεδομένο της σημερινής κατάστασης είναι ότι δεν έχουμε πλέον αντιληφθεί και ορίσει σαφώς τους ρόλους που έχουν αλλάξει. Δεν έχουμε πάρει χαμπάρι ότι ζούμε ήδη εδώ και δύο χρόνια υπό έναν Καλλικράτη 3, ο οποίος έχει ορίσει την Ελλάδα ολόκληρη ως μία Περιφέρεια της Γερμανίας. Και ότι ο ρόλος του Πρωθυπουργού της Ελλάδας έχει πλέον υποτιμηθεί σε ρόλο Περιφερειάρχη, ενώ στο κτίριο της Βουλής συνέρχεται το Περιφερειακό Συμβούλιο με στόχο να ρυθμίσει τη ζωή μας σύμφωνα με τις νομοθεσίες που επιβάλει η κυβέρνηση του Βερολίνου. Αν κάποιος το ψιθυρίσει αυτό στον Α. Σαμαρά, ότι παλεύει δηλαδή για να γίνει αιρετός Περιφερειάρχης, ίσως γλιτώσουμε εμείς από αυτόν, κι αυτός από την εμμονή του.
Τελικά, για να μην ξεχνιόμαστε, αν θέλουμε να ξαναγίνουμε χώρα με κύρος, δίχως βέβαια να γυρίσουμε στα δεδομένα ζωής των τελευταίων δεκαετιών, όπου η κρίση αξιών, μόρφωσης και πολιτισμού ισοπέδωσε τα πάντα και δημιούργησε αυτό που ζούμε τώρα, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αντισταθούμε. Να ψηφίσουμε για αλλαγή πορείας, για καταγγελία των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων που υποδουλώνουν και ξεπουλούν τα παιδιά μας και τη χώρα. Παράλληλα, να επιστρέψουμε στην παραγωγική εργασία, εκμεταλλευόμενοι με φειδώ και σεβασμό τον πλούτο αυτού του χαρισματικού κομματιού γης που μας έλαχε να κατοικούμε. Να αξιοποιήσουμε με απόλυτο σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον κάθε ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα κάθε γωνιάς της Ελλάδας, δημιουργώντας και στηρίζοντας μικρή επιχειρηματικότητα. Να πούμε όχι στα επενδυτικά κεφάλαια του καταστροφικού γιγαντισμού, να επιστρέψουμε στην σμίκρυνση και να κάνουμε πλάνο τη φιλοσοφία ότι πολλές μικρές και έξυπνες ιδέες, έχουν με την πάροδο του χρόνου ασύλητα τεράστιο αποτέλεσμα. Να θυμηθούμε τη δύναμη της σταγόνας που τρώει βράχους και να ορίσουμε τις ζωές μας ως παραγωγοί προϊόντων, ιδεών και τέχνης και όχι ως μεσάζοντες ή καταναλωτές προϊόντων μεσιτείας. Να ορίσουμε ξανά την Ελλάδα στο παγκόσμιο στερέωμα ως χώρα πολιτισμού, δημοκρατίας και παιδείας. Να συνδέσουμε το φυσικό κεφάλαιο, την πολιτιστική κληρονομιά και την παράδοση με την σύγχρονη σκέψη και πράξη μας και να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα παγκόσμιο πρότυπο ανάπτυξης.
Κανένας βέβαια από τους επίδοξους Περιφερειάρχες διαπραγματευτές δεν έχει εξαγγείλει τέτοιας φιλοσοφίας προγράμματα. Προς το παρόν ακούμε μόνο κοινοτυπίες του στυλ “ανάπτυξη με απορρόφηση του ΕΣΠΑ, αν αυτό δουλέψει”, όπως είπε χτες ο Α. Σαμαράς. Λες και το ΕΣΠΑ είναι ζωντανός οργανισμός που θα αποφασίσει να δουλέψει μόνος του. Ο υποψήφιος του δεξιού μετεώπου δεν είχε ούτε καν το θάρρος να πει “αν μπορέσουμε και το δουλέψουμε”. Στο ΕΣΠΑ την έριξε την ευθύνη και όχι στις ικανότητές του.
Ελλάδα βασισμένη σε κάθε είδους ΕΣΠΑ δεν θα υπάρξει ποτέ. Όσο πιο γρήγορα το πάρουμε χαμπάρι, τόσο πιο πολλούς μελλοντικούς πολίτες αυτής της χώρας δεν θα πάρουμε στο λαιμό μας.
Ένα άλλο δεδομένο της σημερινής κατάστασης είναι ότι δεν έχουμε πλέον αντιληφθεί και ορίσει σαφώς τους ρόλους που έχουν αλλάξει. Δεν έχουμε πάρει χαμπάρι ότι ζούμε ήδη εδώ και δύο χρόνια υπό έναν Καλλικράτη 3, ο οποίος έχει ορίσει την Ελλάδα ολόκληρη ως μία Περιφέρεια της Γερμανίας. Και ότι ο ρόλος του Πρωθυπουργού της Ελλάδας έχει πλέον υποτιμηθεί σε ρόλο Περιφερειάρχη, ενώ στο κτίριο της Βουλής συνέρχεται το Περιφερειακό Συμβούλιο με στόχο να ρυθμίσει τη ζωή μας σύμφωνα με τις νομοθεσίες που επιβάλει η κυβέρνηση του Βερολίνου. Αν κάποιος το ψιθυρίσει αυτό στον Α. Σαμαρά, ότι παλεύει δηλαδή για να γίνει αιρετός Περιφερειάρχης, ίσως γλιτώσουμε εμείς από αυτόν, κι αυτός από την εμμονή του.
ΑπάντησηΔιαγραφή#################################
Aυτό το απόσπασμα του συγγραφέα Μακριδάκη είναι όλα τα λεφτά.
Πρέπει πλέον να το πάρουμε όλοι μας χαμπάρι και να το ανατρέψουμε.
Δεν είναι κατάσταση αυτή...