Οι οίκοι ανοχής και οι οίκοι ενοχής

Καθαρίζουν την Αθήνα από τους οίκους ανοχής. Σχεδόν σε καθημερινή βάση βρίσκονται παράνομοι οίκοι ανοχής, οι οποίοι κλείνουν πάραυτα, αφού δεν πληρούν τις προϋποθέσεις λειτουργίας (υγειονομικός έλεγχος χώρων, εργαζομένων, απόδοση φόρων, κ.λ.π.). Και καλώς γενόμενο να κλείνουν οι παράνομες επιχειρήσεις (έστω και αυτού του τύπου)…

Όμως, εμείς αναρωτιόμαστε, αυτοί οι οίκοι ανοχής τώρα μπήκαν σε λειτουργία; Δεν λειτουργούσαν πριν από μερικούς μήνες; Τώρα τους έμαθαν; Δεν γνώριζε κανένας αστυνομικός για την λειτουργία τους; Αλήθεια, η Δημοτική Αρχή Αθηνών (ο κ. Καμίνης) δεν γνώριζε τίποτε για την ύπαρξη και λειτουργία των συγκεκριμένων οίκων ανοχής; Προφανώς κανείς δεν γνώριζε τίποτε, όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα…

Όμως, η δική μας βασική απορία είναι, γιατί δεν βρίσκονται οι οίκοι ενοχής.

Τα παραμάγαζα δηλαδή όλων εκείνων που συνετέλεσαν τα μέγιστα στην καταβαράθρωση της οικονομίας της χώρας. Γιατί δεν μπόρεσαν να ανακαλύψουν κανέναν τέτοιο χώρο (εταιρείες ofshore κ.α.) που είχαν γίνει καταβόθρες του δημοσίου χρήματος και στη συνέχεια πλυντήρια των αποδείξεων των παρανομιών που συντελούνταν στους χώρους αυτούς. Γιατί ανακαλύφθηκε μόνο ο Άκης Τσοχατζόπουλος και δεν βρέθηκε κανένας άλλος ο οποίος ήταν «λαδιάρης».

Φυσικά οι παράνομοι οίκοι ανοχής πρέπει να κλείσουν. Όμως, δεν πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στους οίκους ενοχής εκείνων που ξεπούλησαν την χώρα για προσωπικό τους όφελος; Μαθαίνουμε πως γίνονται έρευνες και προανακρίσεις για τα CDS και άλλα σχετικά, που απασχολούν –κατά κύριο λόγο- την οικογένεια Παπανδρέου. Μαθαίνουμε, όμως, πως ο κ. Βενιζέλος με τον κ. Σαμαρά και τον κ. Κουβέλη συμφώνησαν επί της αρχής να μην προχωρήσει (και να μην γίνει φυσικά) καμία έρευνα σχετικά με τα πρόσωπα που είτε με πράξεις, είτε με παραλείψεις, είτε προς ίδιον όφελος, είτε εκβιαζόμενα, έφεραν στην χώρα το ΔΝΤ και την τρόικα, απαξίωσαν την Ελλάδα διεθνώς και εν γένει δημιούργησαν πλείστα όσα προβλήματα για την Δημοκρατία, την οικονομία και την κοινωνία αυτής της χώρας.

Μήπως, τελικά, θα πρέπει να εμπεδώσουμε πως το πρόβλημά μας δεν είναι στους οίκους ανοχής, αλλά στους οίκους ενοχής που κατέχουν την πρωτοκαθεδρία στην τιμολόγηση και το ξεπούλημα των πάντων; Μήπως πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας προς εκείνους που δεν δίστασαν να εκπορνεύσουν μία χώρα για να εισπράξουν ένα αντίτιμο προς ίδιον όφελος; Ή, τουλάχιστον, δεν θα πρέπει να διερευνηθεί επαρκώς –και εννοείται χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις- η παράδοση της χώρας στα χέρια οικονομικών δολοφόνων και τοκογλύφων;

Γιατί τόσο μένος με τις κοινές πόρνες και τόση σιωπή για τους εκπορνευτές ενός ολόκληρου λαού;
πηγή