Μαθήματα τοπικισμού και μεγαλοϊδεατισμού

Χθες, τοπικό κανάλι είχε δυο αφιερώματα στην Αρναία.

Το πρώτο αφορούσε τη διπλή γιορτή της Αρναίας: των Αγ. Αναργύρων και την επίσημη απελευθέρωσή της από τους Τούρκους. Από το ρεπορτάζ καταλάβαινε κανείς ότι η απελευθέρωση αφορούσε αποκλειστικά και μόνο την Αρναία και όχι την ευρύτερη περιοχή της τότε επαρχίας.  Για να συμπληρώσει ο γιος μου που παρακολουθούσε το ρεπορτάζ ότι το Λύκειο έστειλε ΜΟΝΟ τους Αρναιώτες μαθητές στην εκδήλωση!!!  

Το δεύτερο αφορούσε τα εγκαίνια του  Μουσείου Υφαντικής. Και πάλι αυτό που εισέπραττε κανείς ήταν ότι η υφαντική ήταν χαρακτηριστικό μόνο της Αρναίας και όχι των γύρω χωριών  που ύφαιναν ασταμάτητα μέρα νύχτα για τους εμπόρους της.  

Το ίδιο βέβαια έγινε και παλιότερα με τα τραγούδια της περιοχής που ξαφνικά τα είδαμε να κυκλοφορούν ως τραγούδια ΜΟΝΟ της Αρναίας κάτι που φρόντιζε να προπαγανδίζει καλά ο καθηγητής μουσικής στο Γυμνάσιο προκαλώντας τους μαθητές του Στανού.  Το ότι η πρώτη ηχογράφηση των τραγουδιών έγινε στο Στανό πριν 40 χρόνια, από το γνωστό για τις εκπομπές του στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ κ. Σαμαρά, ως τραγούδια του Στανού Χαλκιδικής αποσιωπάται επιμελώς.

Κατάλαβες, φίλε Γιώργο, γιατί όταν η Αρναία διεκδικούσε την πρωτεύουσα του νέου Δήμου διαπίστωσε προς μεγάλη έκπληξή της (;) την αδιαφορία των υπόλοιπων τοπικών διαμερισμάτων; Και δυστυχώς συνεχίζει με τον ίδιο ρυθμό ενώ όλα θα ήταν διαφορετικά αν έμπαινε μπροστά η μαγική λέξη Δήμος.