Στις 8 Μαρτίου του 1857, οι γυναίκες που εργάζονταν σε βιοτεχνίες ενδυμάτων στην Νέα Υόρκη, απείργησαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες και λιγότερες ώρες εργασίας. Η απεργία διαλύθηκε με βίαια μέσα από την αστυνομία της πόλεως. Το γυναικείο εργατικό κίνημα είχε μόλις γεννηθεί. Ένας σκληρός αγώνας για τα δικαιώματα της γυναίκας, στην εργασία αλλά και στην εκτός εργασίας ζωή της, ξεκίνησε και συνεχίζεται μέχρι της μέρες μας.
Tον Αύγουστο του 1907, έγινε στην Στουτγάρδη η πρώτη Διεθνής Διάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών, στην οποία μετείχαν 58 γυναίκες από 14 χώρες της Ευρώπης. Ανάμεσά τους, η ανυποχώρητη υπερασπίστρια των γυναικείων δικαιωμάτων και θαρραλέα πολιτικός Κλάρα Τσέτκιν, η θεωρητικός και επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ, η φανατική φεμινίστρια και σοσιαλίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάϊ και άλλες. Οι γυναίκες συμφώνησαν σε κοινή δράση για τα δικαιώματα των εργατριών, για την προστασία της μητέρας και του παιδιού, για το δικαίωμα της ψήφου και για κοινό αγώνα κατά της ακρίβειας που προκαλούσαν η δίψα των μονοπωλίων για κέρδος και ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών.
Το 1910 έγινε η δεύτερη διεθνής Συνδιάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη. Πήραν μέρος εκπρόσωποι από 17 χώρες. Το θέμα αυτής της συνάντησης ήταν η ισοτιμία των γυναικών με κύριο αίτημα το δικαίωμα ψήφου. Η συνδιάσκεψη έκανε ομόφωνα δεκτή την πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν να καθιερωθεί η 8 Μαρτίου ως Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας.
Από τότε, 100 χρόνια δηλαδή, κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο διαδηλώνουν για την Ισότητα των φύλων, για Δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και ειρήνη, ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση.
Το εν λόγω παγκόσμιο κίνημα επηρέασε και την Ελλάδα φυσικά. Η θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία άρχισε να αναβαθμίζεται, τουλάχιστον θεσμικά, το 1952, οπότε με τον νόμο 2159 οι Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Δηλαδή μπορούσαν πλέον να ψηφίζουν στις εκλογές, δημοτικές και βουλευτικές, αλλά και να υποβάλουν υποψηφιότητα σε αυτές για να εκλεγούν. Πρώτη Ελληνίδα βουλευτής ήταν η Ελένη Σκούρα που έθεσε υποψηφιότητα με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός».
Η Ελληνίδα, βάση και ενώπιον του νόμου, έγινε ίση με τον Έλληνα μόλις το 1975.
Μηπως και στο χωριο μας οι γυναικες αυτη τη μερα τη θεωρουν γιορτη και βρισκουν την ευκαιρια να βγουν εξω για διασκεδαση μονες, χωρις την εξουσια των αντρων; Και αυτο να θεωρειται μεγαλη κατακτηση; Τον υπολοιπο χρονο σπιτι και οι αντρες στο καφενειο η την ταβερνα. Ξεχασα, και μια μερα τη βδομαδα μονο γυναικες στο καπη! Πραξεις που απο μονες τους εδραιωνουν την «ανισοτητα». Τον υπολοιπο καιρο καθηλωμενες στην τηλεοραση η καλυτερα στα ΜΜΕ (Μεσα Μαζικου Eξευτελισμου) συμπραττοντας στην υποβαθμιση τους, οπου η γυναικα γινεται εμπορευμα και σκουπιδι. Αληθεια ο Συλλογος γυναικων τι ρολο παιζει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γυναίκα σήμερα πρέπει να ανακτήσει τη χαμένη της αξιοπρέπεια η οποία όντως εξευτελίζεται καθημερινά από τα ΜΜΕ. Και αυτό δεν είναι θέμα μόνο των γυναικών αλλά και των δυο φύλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοινός αγώνας και δράση σε μια εποχή που χάνονται αξίες και εργασιακά κεκτημένα και που τη χαρακτηρίζει η κοινωνική αδικία, η εκμετάλλευση και η ανασφάλεια. Και επειδή μας αφορά σαν χωριό ουσιαστική στήριξη στην πολύτεκνη μητέρα.
Ημέρα της γυναίκας, ισότητα των δύο φύλλων, καθημερινή πρακτική και εορταστικοί αλαλαγμοί (μπουζούκια κλπ), όλο το εμπορικό κύκλωμα με αυτές τις γιορτές (Αγ. Βαλεντίνου, γιορτή της μητέρας, γιορτή του καφετζή κλπ) και τελικά τι μένει; Έχει κανένα νόημα (πλην του οφθαλμοφανούς) όλη αυτή η ιστορία; Πώς να ζυγίσει κανείς την ουσία με την εξόφθαλμη πραγματικότητα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά όλα είναι απλά: παρ’ όλο που το μόνο που είναι υπεύθυνο για την ευτυχία μας ή την δυστυχία μας είναι οι σχέσεις που έχουμε με τους άλλους ανθρώπους (πόσο πολύ μας αγαπάνε και πόσο πολύ τους αγαπάμε τελικά) εμείς επιμένουμε να ενεργούμε λες και η ευτυχία μας εξαρτάται αποκλειστικά από τον εαυτό μας άρα τελικά οι άλλοι δεν χωράνε στην εξίσωση παρά μόνο σαν υπηρέτες των επιθυμιών μας. Τι σημασία έχει άντρας ή γυναίκα; Ο ισχυρός υπερισχύει του αδυνάτου. Ο ισχυρός άντρας (τότε που ήταν ισχυρός) υπερίσχυε της γυναίκας (τότε που ήταν αδύναμη). Η γυναίκα θα έκανε το ίδιο και το κάνει αδίστακτα όποτε βρίσκεται η ίδια σε θέση ισχύος (έπαθε αλλά δεν έμαθε τελικά…).
Και όταν ο έρωτας μας δίνει την χρυσή ευκαιρία να σκεφτόμαστε τον άλλο περισσότερο από τον εαυτό μας (και να την η ευτυχία! φαντάσου να ήσουν ερωτευμένος με όλον τον κόσμο!!!) και πάλι εντέλει δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Τον δηλητηριάζουμε και τον σκοτώνουμε σιγά σιγά με τα δικά μας θέλω, πάλι ξανά σε πρώτη μοίρα, και χάνουμε και αυτήν την ευκαιρία.
Ημέρα της γυναίκας, ισότητα των δύο φύλλων. Αν χαθεί η ουσία αυτό που μένει είναι ένα τεράστιο και ανώφελο τίποτα (τα μπουζούκια). Αγαπάς κάποιον λόγω ισότητας; Μπορείς να αγαπήσεις λόγω εορτής ή επετείου;
Νομίζω πώς είστε πολύ υπερβολικοί στα σχόλια σας.Οι γυναίκες του χωριού δεν μπορούν να βγουν γιατι απ'οτι θυμάμαι πριν 7 χρονια εβγαιναν κάθε χρόνο στο Χρηστάρα αλλα η μορφη διασκεδασης τους πήρε άλλη τροπή.Εκαναν πολλα αισχη και οχι ολες οι γυναικες αλλα δυο-τρεις με αποτελεσμα να τους πιασει ο παπας στο στομα του και απο τοτε και αυτες που ηθελαν να βγουν δεν βγαινουν γιατι φοβούνται την κοινωνικη κατακραυγη του χωριου.Αλλωστε ποτε κανενας συλλογος δεν ενημερωσε με μια ομιλια τι πραγματικα γιορταζεται εκεινη την ημερα.Πραγματα που σημερα για μας ειναι αυτονοητα σε αλλες χωρες δεν εχουν το δικαιωμα της ψηφου,δεν εχουν την ελευθερια να οριζουν οι ιδιες την ζωη τους,την σεξουαλικοτητα τους και την επιλογη πανω στη μητροτητα ,τα εργασιακα τους δικαιωματα.Αυτα γιορταζουν στης 8 του Μαρτη και πρεπει να γιορταζεται καθε χρονο απ΄'ολες τις γυναικες για να εξαλειφθουν το φαινομενα φυλετικου ρατσισμου και κακοποιησης ειδικοτερα σε χωρες του τριτου κοσμου.
ΑπάντησηΔιαγραφή