(με αφορμή ανάρτηση σε blog για επεμβάσεις σε τοπίο της Ιερισσού)
του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη
αρχιτέκτονα
Μαζί με την ανθρώπινη συμπεριφορά αλλάζει δραματικά, δυστυχώς, και το περιβάλλον, είτε πρόκειται για το φυσικό, είτε για το οικιστικό. Γι' αυτό θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι πολύ καλά, πως η περιβαλλοντική και η πολιτισμική κληρονομιά και η διαχείρισή της είναι υπόθεση όλων μας. Κανενός λαϊκού και κανενός ιερωμένου δεν νομιμοποιείται δικαίωμα παρέμβασης σε λαϊκά-εκκλησιαστικά μνημεία και τόπους με "ιδιαίτερο φυσικό κάλλος" (εξωκλήσια, ιστορικά και μορφολογικού ενδιαφέροντος κτίσματα, βρύσες, αλσύλλια κ.λπ.), χωρίς μάλιστα την αποδοχή της τοπικής κοινωνίας και τη σχετική ενημέρωση από ειδικούς.
Όλα αυτά ανήκουν στα αδιάσειστα στοιχεία που διασώζουν την ιστορική και βιωματική μνήμη του κάθε πολίτη, ουσιαστικά δηλαδή τεκμηριώνουν την ιστορία και την ταυτότητά ενός τόπου. Την τεκμηριώνουν όχι πραγματοποιώντας εκφωνήσεις πανηγυρικών και διάφορα ταρατατζούμ, αλλά με έμπρακτες πράξεις προστασίας τους, ώστε να αφήσουμε στους νεότερους αυτό που τους οφείλουμε. Το φυσικό και πολιτισμικό απόθεμα πως μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας...
Αυτά ας γίνουν επιτέλους συνείδηση και στη χώρα μας, έστω κι αν στις δύσκολες μέρες που περνάμε έχουν προτεραιότητα άλλες ανάγκες. Άλλωστε κι αυτά αποτελούν για πολλούς επιλογές ζωής και δεν ακυρώνουν την όποια διάθεση ενός ευσυνείδητου πολίτη να αγωνιστεί για τα δίκια και για την βελτίωση της ζωής στον τόπο του. Αντιθέτως, θα έλεγα, του δίνουν πρόσθετο περιεχόμενα ελπίδας για καλύτερες μέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου