Ο Γιαπωνέζος συγγραφέας γράφει για τη συμφιλίωση με τον ατελή χαρακτήρα του εαυτού μας
DOC TV
«ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ στον ουρανό, μπας κι ανακαλύψω κάτι εκεί πάνω που να θυμίζει καλοσύνη, αλλά πού. Το μόνο που βλέπω είναι αδιάφορα σύννεφα που παρασύρονται προς τον Ειρηνικό. Και δεν έχουν τίποτα να μου πουν.
ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΛΙΓΟΜΙΛΗΤΑ. Πιθανώς να μην έπρεπε να τα κοιτάζω. Αυτό που θα έπρεπε να κοιτάζω, υπάρχει μέσα μου. Σαν να καρφώνεις τη ματιά σου κάτω σ’ ένα βαθύ πηγάδι. Υπάρχει καθόλου καλοσύνη εκεί μέσα; Όχι, το μόνο που βλέπω είναι η ίδια μου η φύση. Η ατομική, πεισματάρικη, ακοινώνητη, συχνά εγωκεντρική φύση μου, που πάντα αμφισβητεί τον εαυτό της -και που όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα, προσπαθεί να βρει κάτι αστείο, ή κάτι που να μοιάζει μ’ αστείο στην όλη κατάσταση.
ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ αυτό τον χαρακτήρα, σαν παλιά βαλίτσα, σ’ ένα μακρύ, σκονισμένο μονοπάτι. Δεν την κουβαλάω επειδή μ’ αρέσει. Το περιεχόμενό της παραείναι βαρύ, και δείχνει φτηνιάρικη, κι έχει γεμίσει μπαλώματα. Φαντάζομαι ότι την κουβαλάω μαζί μου, επειδή εξ αρχής δεν είχα τι άλλο να κουβαλήσω.
ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΟΘΕΤΩ ότι έχω δεθεί μαζί της. Όπως θα περίμενε κανείς».
Απόσπασμα από το βιβλίο «Για τι πράγμα μιλάω, όταν μιλάω για το τρέξιμο» του Χαρούκι Μουρακάμι, εκδ. Ωκεανίδα. Ο Χαρούκι Μουρακάμι (12 Ιανουαρίου 1949) είναι πολυβραβευμένος σύγχρονος Ιάπωνας συγγραφέας και μεταφραστής. Το έργο του έχει περιγραφεί ως προσιτό και συγχρόνως εξαιρετικά περίπλοκο. Σπούδασε θεατρικές τέχνες σε πανεπιστήμιο του Τόκιο. Από την παιδική του ηλικία επηρεάστηκε βαθιά από τη δυτική κουλτούρα, ιδίως από τη δυτική μουσική και λογοτεχνία. Μεγάλωσε διαβάζοντας μια σειρά από έργα Αμερικανών συγγραφέων όπως ο Κουρτ Βόνεγκατ και ο Ρίτσαρντ Μπρότιγκαν και ξεχωρίζει από άλλους Ιάπωνες συγγραφείς για τις δυτικές του επιρροές. Η τεράστια επιτυχία του μυθιστορήματός του Νορβηγικό Δάσος (1987) τον έκανε διάσημο στη χώρα του. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το 2006 απέσπασε το Βραβείο Φραντς Κάφκα, ενώ το 2009 το Βραβείο Ιερουσαλήμ.
Πηγή: Ithaque
[Πηγή: www.doctv.gr]
DOC TV
«ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ στον ουρανό, μπας κι ανακαλύψω κάτι εκεί πάνω που να θυμίζει καλοσύνη, αλλά πού. Το μόνο που βλέπω είναι αδιάφορα σύννεφα που παρασύρονται προς τον Ειρηνικό. Και δεν έχουν τίποτα να μου πουν.
ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΛΙΓΟΜΙΛΗΤΑ. Πιθανώς να μην έπρεπε να τα κοιτάζω. Αυτό που θα έπρεπε να κοιτάζω, υπάρχει μέσα μου. Σαν να καρφώνεις τη ματιά σου κάτω σ’ ένα βαθύ πηγάδι. Υπάρχει καθόλου καλοσύνη εκεί μέσα; Όχι, το μόνο που βλέπω είναι η ίδια μου η φύση. Η ατομική, πεισματάρικη, ακοινώνητη, συχνά εγωκεντρική φύση μου, που πάντα αμφισβητεί τον εαυτό της -και που όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα, προσπαθεί να βρει κάτι αστείο, ή κάτι που να μοιάζει μ’ αστείο στην όλη κατάσταση.
ΚΟΥΒΑΛΑΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ αυτό τον χαρακτήρα, σαν παλιά βαλίτσα, σ’ ένα μακρύ, σκονισμένο μονοπάτι. Δεν την κουβαλάω επειδή μ’ αρέσει. Το περιεχόμενό της παραείναι βαρύ, και δείχνει φτηνιάρικη, κι έχει γεμίσει μπαλώματα. Φαντάζομαι ότι την κουβαλάω μαζί μου, επειδή εξ αρχής δεν είχα τι άλλο να κουβαλήσω.
ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΟΘΕΤΩ ότι έχω δεθεί μαζί της. Όπως θα περίμενε κανείς».
Απόσπασμα από το βιβλίο «Για τι πράγμα μιλάω, όταν μιλάω για το τρέξιμο» του Χαρούκι Μουρακάμι, εκδ. Ωκεανίδα. Ο Χαρούκι Μουρακάμι (12 Ιανουαρίου 1949) είναι πολυβραβευμένος σύγχρονος Ιάπωνας συγγραφέας και μεταφραστής. Το έργο του έχει περιγραφεί ως προσιτό και συγχρόνως εξαιρετικά περίπλοκο. Σπούδασε θεατρικές τέχνες σε πανεπιστήμιο του Τόκιο. Από την παιδική του ηλικία επηρεάστηκε βαθιά από τη δυτική κουλτούρα, ιδίως από τη δυτική μουσική και λογοτεχνία. Μεγάλωσε διαβάζοντας μια σειρά από έργα Αμερικανών συγγραφέων όπως ο Κουρτ Βόνεγκατ και ο Ρίτσαρντ Μπρότιγκαν και ξεχωρίζει από άλλους Ιάπωνες συγγραφείς για τις δυτικές του επιρροές. Η τεράστια επιτυχία του μυθιστορήματός του Νορβηγικό Δάσος (1987) τον έκανε διάσημο στη χώρα του. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το 2006 απέσπασε το Βραβείο Φραντς Κάφκα, ενώ το 2009 το Βραβείο Ιερουσαλήμ.
Πηγή: Ithaque
[Πηγή: www.doctv.gr]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου