Γιάννης Μακριδάκης
Αγαπημένη μου Αμαλία
Σήμερα το πρωί μάζευα κάπαρη και πέρασες από το νου μου που αρμένιζε πίσω, σε μιαν αναδρομή στην αρχή του μεγάλου αυτού κύκλου, ο οποίος έκλεισε μόλις προχθές το βράδυ με τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών.
Θυμήθηκα τον Γιώργο, τον σύζυγό σου και πρώτο αιρετό Νομάρχη της Χίου, τον οραματιστή και τόσο αγαπητό, ακόμη και σε εμάς τους “αριστερούς – οικολόγους” που διαφωνούσαμε μαζί του συνεχώς για διάφορα έργα αλλά που νιώθαμε και εκτιμούσαμε απέραντα το όραμα και την ανιδιοτέλειά του, την αγάπη του για τον τόπο και που, νιώθοντας κι εκείνος το όραμα το δικό μας, την αγωνία μας και την αγάπη μας για το νησί, μας έπαιρνε ακούραστος ακόμη και μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα τηλέφωνο για να πάμε στο γραφείο του στη Νομαρχία και να τα συζητήσουμε ξανά και ξανά όλα, να βρούμε πεδίο σύγκλισης, θυμήθηκα λοιπόν σήμερα το πρωί αυτόν τον άνθρωπο που δεν άντεξε στις πιέσεις της πολιτικής αλητείας της εποχής και άφησε την τελευταία του πνοή τον Δεκέμβριο του 2001, σε ηλικία 46 ετών, εν ενεργεία Νομάρχης για δεύτερη 4ετία και εκλεγμένος από την πρώτη κιόλας Κυριακή με 52%.
Από τότε, από τις εκλογές που ακολούθησαν τον θάνατό του, άνοιξε ο κύκλος της παρακμής του νησιού, ένας κύκλος που ακολούθησε βέβαια τον παράλληλο δρόμο ολόκληρης της Ελλάδας, η οποία παραδομένη στην πελατειακή πολιτική του παραδοσιακού δικομματισμού, πέρασε διαμέσου μιας περιόδου κατά την οποίαν κορυφώθηκε η αναπτυξιολαγνεία, η ιδιώτευση, η άκρατη κατανάλωση των πάντων, η ασέβεια προς το φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο του τόπου με κίνητρο το γρήγορο και κατ’ ουσίαν εντελώς μάταιο οικονομικό κέρδος, η διαφθορά, η αδιαφάνεια, η διαπλοκή, η λούμπεν πολιτική και ο τραμπουκισμός, φτάνοντας τελικά μέχρις εδώ, στην απόλυτη χρεοκοπία και στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού πλούτου της χώρας μας, του μέλλοντος δηλαδή των τέκνων της.
Θυμήθηκα αγαπημένη μου Αμαλία τότε που ήταν πάλι προεκλογική περίοδος και η ορφανή παράταξη του Γιώργου, με επικεφαλής τον συνεργάτη του Γιάννη Γαϊσίδη, ο οποίος αντικατέστησε τον εκλιπόντα Νομάρχη για ένα σχεδόν χρόνο μέχρι να τελειώσει η θητεία του συνδυασμού και ανέλαβε κατόπιν να κατέλθει στις εκλογές για να πάει παρακάτω το όραμα, βρέθηκε να έχει αντίπαλο τον εκπρόσωπο της λούμπεν πολιτικής του πασόκ. Θυμήθηκα την αγωνία όλων να μην περάσει η διοίκηση του νησιού στα χέρια αυτών των ανθρώπων. Θυμήθηκα και το προσωπικό μου δράμα, όταν σε ηλικία τότε 30 ετών και έχοντας κλείσει 5 χρόνια έκδοσης του Πελινναίου, του προσωπικού μου πάθους και οράματος, μου πρότεινε ο Γαϊσίδης να μπω στο ψηφοδέλτιο. Θυμήθηκα τις αναστολές μου, την αναποφασιστικότητά μου, το άγχος μου, το μισερό ναι που του είπα μετά από μεγάλη πάλη μέσα μου και κατόπιν, τελευταία ώρα, το όχι μου, το οποίο ήταν τόσο έντονο και φορτισμένο που τον έκανε να με οδηγήσει, την τελευταία ακριβώς στιγμή της κατάθεσης των συνδυασμών, στο σπίτι του μακαρίτη Νομάρχη, εμπρός σου, όπου και λύγισα στην εικόνα των ματιών σου και στην μία και μόνη φράση σου, στο ότι θα ήθελες πολύ να βοηθήσω κι εγώ στην προσπάθεια που κάνουν οι συνεργάτες του Γιώργου για να συνεχιστεί το έργο του και το όραμά του, να δώσω κι εγώ τη μάχη των εκλογών για να μην περάσει το νησί στην παρακμή που αποδεδειγμένα πια εκπροσωπούσαν οι αντίπαλοί του.
Και είπα το τελικό ναι, εκεί στην κουζίνα του σπιτιού σου και μπήκα στο ψηφοδέλτιο και έγιναν οι εκλογές και χάσαμε και το νησί πέρασε μια ντουζίνα χρόνια υπό διοίκηση πρακτορείου στοιχημάτων ποδοσφαίρου, υπό πολιτική αλητεία, σκοταδισμό, αναπτυξιολαγνεία, ασέβεια σε κάθε τι. Ήταν τα χρόνια της νεοελληνικής ευμάρειας όλα αυτά, του δανεικού χρήματος που έρεε άφθονο και είχαν βγει στον αφρό όλοι αυτοί οι μελλοντικοί παχύδερμοι παγκαλίσκοι για να τα φάνε μαζί με τους συνεργάτες και τους πελάτες τους, τους βολεμένους νεοέλληνες λούμπεν ψηφοφόρους, άλλοι από δαύτους κατά συρροήν και από πάθος και άλλοι, κακομοίρηδες, φοβισμένοι όμηροι για την επιβίωση, εγκλωβισμένοι των πολιτικάντηδων για μια δουλίτσα, μέσα από την οποίαν θα γινόταν στο μέλλον θύματα αλλά και αντικείμενα χλευασμού, ειρωνείας και ενοχής για το ότι συμμετείχαν δήθεν και του λόγου τους στο μέγα φαγοπότι.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια κράτησε αυτός ο εφιάλτης της επέλασης των απολίτιστων, ανιστόρητων, αμόρφωτων, ανίκανων να εκτιμήσουν το κάλλος και τις αξίες, από τις ζωές μας αγαπημένη μου Αμαλία και έπρεπε να έρθουν τα πάνω κάτω, να εξευτελιστεί η, έτσι κι αλλιώς ξεφτιλισμένη από τότε στα δικά μας μάτια, ευμάρεια των νεοελλήνων, να φτάσει η κρίση αξιών και ηθικής, η κρίση πολιτισμού και πολιτικής να γίνει πλέον και κρίση οικονομική, ώστε να τη δουν και να τη νιώσουν στο πετσί τους όλοι, έπρεπε να φτάσουμε στον πάτο, στο επίπεδο των πολιτικών κατακαθιών που ανέλαβαν να μας ορίσουν τις ζωές, να τους δούμε μούρη με μούρη, να λερωθούμε και μόνο από την ύπαρξή τους δίπλα μας, ώστε να ξυπνήσουμε πάλι και να αντιδράσουμε, να πάρουμε ξανά την προς τα άνω πορεία, για να γυρίσει κάπως η ζωή, να αναπνεύσουμε αέρα καθαρότερο.
Προχτές το βράδυ λοιπόν έκλεισε ο κύκλος μιας ντουζίνας χρόνων απαξίας της ζωής μας και του τόπου μας αγαπημένη μου Αμαλία και η Χίος βρήκε ξανά την τσαλαπατημένη της αξιοπρέπεια, απέκτησε ξανά για πρώτη φορά μετά από τότε, από τον θάνατο του Γιώργου, Δήμαρχο, Δημοτική Αρχή και Δημοτικό Συμβούλιο που της αξίζουν. Ο Μανώλης Βουρνούς και οι δημοτικοί του σύμβουλοι, καλλιεργημένοι και πολιτισμένοι άνθρωποι, όσοι τουλάχιστον από αυτούς γνωρίζω προσωπικά, η Ερμιόνη Φρεζούλη και η Χιακή Συμπολιτεία με την πολιτική θεώρηση και στάση ζωής τους, την ανιδιοτέλεια και την συλλογικότητα που πρεσβεύουν και προωθούν, ο Μάρκος Σκούφαλος που απέδειξε και στην προηγούμενη θητεία του ως επικεφαλής της ΛΑΣ ότι είναι μία αξιοπρεπής και δυναμική δημοτική παράταξη αποτελούν κατά τη γνώμη μου ό,τι καλύτερο για την έναρξη αυτής της νέας πορείας προς τα πάνω, την οποίαν παίρνει το νησί, έστω και υπό αυτές τις αντίξοες πανελλαδικά, πανευρωπαϊκά και παγκόσμια συνθήκες.
Ούτως ή άλλως εμείς γνωρίζουμε καλά ότι το χρήμα δεν έχει καν θέση στο αξιακό μας σύστημα, είναι απλά ένα μέσον ευτελές που αντικατοπτρίζει εντός του καταναλωτικού συστήματος τις πραγματικές αξίες, τον πραγματικό και διαρκή πλούτο μας, το φυσικό και το πολιτισμικό κεφάλαιο του νησιού μας, που δεν χάνεται ούτε υποτιμάται με την πάροδο των ετών, απεναντίας, γίνεται ολοένα και πιο πολύτιμο. Κι αυτό το κεφάλαιο, αυτόν τον διαρκή μας πλούτο, αυτές τις αξίες μας απαιτούμε να προστατέψουν οι νέοι μας άρχοντες, ελπίζουμε δε ότι θα σταθούν στο ύψος της προσωπικής του ο καθένας καλλιέργειας και, έχοντας πάρει μαθήματα από το πρόσφατο κακό παρελθόν, με σύγχρονη αντίληψη για απόλυτα διαφανή διοίκηση και για αξιοπρεπή ανάπτυξη με σεβασμό στην ζωή “απ’ όπου κι αν προέρχεται” και στην κλίμακα του τόπου, θα ξαναβάλουμε τις βάσεις για μια υγιή κοινωνία και μια στέρεη και όχι πλέον δανεική, φρούδα και μάταιη πορεία ζωής.
Είμαι βέβαιος αγαπημένη μου Αμαλία ότι έχεις πει ήδη τα νέα στον Γιώργο, σε είδα άλλωστε την επομένη της πρώτης Κυριακής των εκλογών πρωί πρωί στον δρόμο και κατάλαβα από το βλέμμα σου τη χαρά σου για το προσωρινό εκείνο αποτέλεσμα που οδηγούσε σε δεύτερο γύρο και σε βέβαιη κατάρρευση του δωδεκαετούς καθεστώτος της απαξίας. Σε χαιρετώ και σου εύχομαι υγεία και ηρεμία.
με αγάπη
Γιάννης Μ.
Αγαπημένη μου Αμαλία
Σήμερα το πρωί μάζευα κάπαρη και πέρασες από το νου μου που αρμένιζε πίσω, σε μιαν αναδρομή στην αρχή του μεγάλου αυτού κύκλου, ο οποίος έκλεισε μόλις προχθές το βράδυ με τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών.
Θυμήθηκα τον Γιώργο, τον σύζυγό σου και πρώτο αιρετό Νομάρχη της Χίου, τον οραματιστή και τόσο αγαπητό, ακόμη και σε εμάς τους “αριστερούς – οικολόγους” που διαφωνούσαμε μαζί του συνεχώς για διάφορα έργα αλλά που νιώθαμε και εκτιμούσαμε απέραντα το όραμα και την ανιδιοτέλειά του, την αγάπη του για τον τόπο και που, νιώθοντας κι εκείνος το όραμα το δικό μας, την αγωνία μας και την αγάπη μας για το νησί, μας έπαιρνε ακούραστος ακόμη και μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα τηλέφωνο για να πάμε στο γραφείο του στη Νομαρχία και να τα συζητήσουμε ξανά και ξανά όλα, να βρούμε πεδίο σύγκλισης, θυμήθηκα λοιπόν σήμερα το πρωί αυτόν τον άνθρωπο που δεν άντεξε στις πιέσεις της πολιτικής αλητείας της εποχής και άφησε την τελευταία του πνοή τον Δεκέμβριο του 2001, σε ηλικία 46 ετών, εν ενεργεία Νομάρχης για δεύτερη 4ετία και εκλεγμένος από την πρώτη κιόλας Κυριακή με 52%.
Από τότε, από τις εκλογές που ακολούθησαν τον θάνατό του, άνοιξε ο κύκλος της παρακμής του νησιού, ένας κύκλος που ακολούθησε βέβαια τον παράλληλο δρόμο ολόκληρης της Ελλάδας, η οποία παραδομένη στην πελατειακή πολιτική του παραδοσιακού δικομματισμού, πέρασε διαμέσου μιας περιόδου κατά την οποίαν κορυφώθηκε η αναπτυξιολαγνεία, η ιδιώτευση, η άκρατη κατανάλωση των πάντων, η ασέβεια προς το φυσικό και πολιτισμικό κεφάλαιο του τόπου με κίνητρο το γρήγορο και κατ’ ουσίαν εντελώς μάταιο οικονομικό κέρδος, η διαφθορά, η αδιαφάνεια, η διαπλοκή, η λούμπεν πολιτική και ο τραμπουκισμός, φτάνοντας τελικά μέχρις εδώ, στην απόλυτη χρεοκοπία και στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού πλούτου της χώρας μας, του μέλλοντος δηλαδή των τέκνων της.
Θυμήθηκα αγαπημένη μου Αμαλία τότε που ήταν πάλι προεκλογική περίοδος και η ορφανή παράταξη του Γιώργου, με επικεφαλής τον συνεργάτη του Γιάννη Γαϊσίδη, ο οποίος αντικατέστησε τον εκλιπόντα Νομάρχη για ένα σχεδόν χρόνο μέχρι να τελειώσει η θητεία του συνδυασμού και ανέλαβε κατόπιν να κατέλθει στις εκλογές για να πάει παρακάτω το όραμα, βρέθηκε να έχει αντίπαλο τον εκπρόσωπο της λούμπεν πολιτικής του πασόκ. Θυμήθηκα την αγωνία όλων να μην περάσει η διοίκηση του νησιού στα χέρια αυτών των ανθρώπων. Θυμήθηκα και το προσωπικό μου δράμα, όταν σε ηλικία τότε 30 ετών και έχοντας κλείσει 5 χρόνια έκδοσης του Πελινναίου, του προσωπικού μου πάθους και οράματος, μου πρότεινε ο Γαϊσίδης να μπω στο ψηφοδέλτιο. Θυμήθηκα τις αναστολές μου, την αναποφασιστικότητά μου, το άγχος μου, το μισερό ναι που του είπα μετά από μεγάλη πάλη μέσα μου και κατόπιν, τελευταία ώρα, το όχι μου, το οποίο ήταν τόσο έντονο και φορτισμένο που τον έκανε να με οδηγήσει, την τελευταία ακριβώς στιγμή της κατάθεσης των συνδυασμών, στο σπίτι του μακαρίτη Νομάρχη, εμπρός σου, όπου και λύγισα στην εικόνα των ματιών σου και στην μία και μόνη φράση σου, στο ότι θα ήθελες πολύ να βοηθήσω κι εγώ στην προσπάθεια που κάνουν οι συνεργάτες του Γιώργου για να συνεχιστεί το έργο του και το όραμά του, να δώσω κι εγώ τη μάχη των εκλογών για να μην περάσει το νησί στην παρακμή που αποδεδειγμένα πια εκπροσωπούσαν οι αντίπαλοί του.
Και είπα το τελικό ναι, εκεί στην κουζίνα του σπιτιού σου και μπήκα στο ψηφοδέλτιο και έγιναν οι εκλογές και χάσαμε και το νησί πέρασε μια ντουζίνα χρόνια υπό διοίκηση πρακτορείου στοιχημάτων ποδοσφαίρου, υπό πολιτική αλητεία, σκοταδισμό, αναπτυξιολαγνεία, ασέβεια σε κάθε τι. Ήταν τα χρόνια της νεοελληνικής ευμάρειας όλα αυτά, του δανεικού χρήματος που έρεε άφθονο και είχαν βγει στον αφρό όλοι αυτοί οι μελλοντικοί παχύδερμοι παγκαλίσκοι για να τα φάνε μαζί με τους συνεργάτες και τους πελάτες τους, τους βολεμένους νεοέλληνες λούμπεν ψηφοφόρους, άλλοι από δαύτους κατά συρροήν και από πάθος και άλλοι, κακομοίρηδες, φοβισμένοι όμηροι για την επιβίωση, εγκλωβισμένοι των πολιτικάντηδων για μια δουλίτσα, μέσα από την οποίαν θα γινόταν στο μέλλον θύματα αλλά και αντικείμενα χλευασμού, ειρωνείας και ενοχής για το ότι συμμετείχαν δήθεν και του λόγου τους στο μέγα φαγοπότι.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια κράτησε αυτός ο εφιάλτης της επέλασης των απολίτιστων, ανιστόρητων, αμόρφωτων, ανίκανων να εκτιμήσουν το κάλλος και τις αξίες, από τις ζωές μας αγαπημένη μου Αμαλία και έπρεπε να έρθουν τα πάνω κάτω, να εξευτελιστεί η, έτσι κι αλλιώς ξεφτιλισμένη από τότε στα δικά μας μάτια, ευμάρεια των νεοελλήνων, να φτάσει η κρίση αξιών και ηθικής, η κρίση πολιτισμού και πολιτικής να γίνει πλέον και κρίση οικονομική, ώστε να τη δουν και να τη νιώσουν στο πετσί τους όλοι, έπρεπε να φτάσουμε στον πάτο, στο επίπεδο των πολιτικών κατακαθιών που ανέλαβαν να μας ορίσουν τις ζωές, να τους δούμε μούρη με μούρη, να λερωθούμε και μόνο από την ύπαρξή τους δίπλα μας, ώστε να ξυπνήσουμε πάλι και να αντιδράσουμε, να πάρουμε ξανά την προς τα άνω πορεία, για να γυρίσει κάπως η ζωή, να αναπνεύσουμε αέρα καθαρότερο.
Προχτές το βράδυ λοιπόν έκλεισε ο κύκλος μιας ντουζίνας χρόνων απαξίας της ζωής μας και του τόπου μας αγαπημένη μου Αμαλία και η Χίος βρήκε ξανά την τσαλαπατημένη της αξιοπρέπεια, απέκτησε ξανά για πρώτη φορά μετά από τότε, από τον θάνατο του Γιώργου, Δήμαρχο, Δημοτική Αρχή και Δημοτικό Συμβούλιο που της αξίζουν. Ο Μανώλης Βουρνούς και οι δημοτικοί του σύμβουλοι, καλλιεργημένοι και πολιτισμένοι άνθρωποι, όσοι τουλάχιστον από αυτούς γνωρίζω προσωπικά, η Ερμιόνη Φρεζούλη και η Χιακή Συμπολιτεία με την πολιτική θεώρηση και στάση ζωής τους, την ανιδιοτέλεια και την συλλογικότητα που πρεσβεύουν και προωθούν, ο Μάρκος Σκούφαλος που απέδειξε και στην προηγούμενη θητεία του ως επικεφαλής της ΛΑΣ ότι είναι μία αξιοπρεπής και δυναμική δημοτική παράταξη αποτελούν κατά τη γνώμη μου ό,τι καλύτερο για την έναρξη αυτής της νέας πορείας προς τα πάνω, την οποίαν παίρνει το νησί, έστω και υπό αυτές τις αντίξοες πανελλαδικά, πανευρωπαϊκά και παγκόσμια συνθήκες.
Ούτως ή άλλως εμείς γνωρίζουμε καλά ότι το χρήμα δεν έχει καν θέση στο αξιακό μας σύστημα, είναι απλά ένα μέσον ευτελές που αντικατοπτρίζει εντός του καταναλωτικού συστήματος τις πραγματικές αξίες, τον πραγματικό και διαρκή πλούτο μας, το φυσικό και το πολιτισμικό κεφάλαιο του νησιού μας, που δεν χάνεται ούτε υποτιμάται με την πάροδο των ετών, απεναντίας, γίνεται ολοένα και πιο πολύτιμο. Κι αυτό το κεφάλαιο, αυτόν τον διαρκή μας πλούτο, αυτές τις αξίες μας απαιτούμε να προστατέψουν οι νέοι μας άρχοντες, ελπίζουμε δε ότι θα σταθούν στο ύψος της προσωπικής του ο καθένας καλλιέργειας και, έχοντας πάρει μαθήματα από το πρόσφατο κακό παρελθόν, με σύγχρονη αντίληψη για απόλυτα διαφανή διοίκηση και για αξιοπρεπή ανάπτυξη με σεβασμό στην ζωή “απ’ όπου κι αν προέρχεται” και στην κλίμακα του τόπου, θα ξαναβάλουμε τις βάσεις για μια υγιή κοινωνία και μια στέρεη και όχι πλέον δανεική, φρούδα και μάταιη πορεία ζωής.
Είμαι βέβαιος αγαπημένη μου Αμαλία ότι έχεις πει ήδη τα νέα στον Γιώργο, σε είδα άλλωστε την επομένη της πρώτης Κυριακής των εκλογών πρωί πρωί στον δρόμο και κατάλαβα από το βλέμμα σου τη χαρά σου για το προσωρινό εκείνο αποτέλεσμα που οδηγούσε σε δεύτερο γύρο και σε βέβαιη κατάρρευση του δωδεκαετούς καθεστώτος της απαξίας. Σε χαιρετώ και σου εύχομαι υγεία και ηρεμία.
με αγάπη
Γιάννης Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου