Παρακολουθώ ειδήσεις στη ΝΕΤ και στην ΕΤ3. Διαστροφή, το ξέρω, αλλά το παραδέχομαι.
Είδα για την τρόικα που “διαπραγματεύεται σκληρά”, για το προσκήνυμα στο “Άξιον Εστί”, για τον τύπο που πήδηξε απ’ τη στρατόσφαιρα, για ένα μπαλέτο και μία παράσταση του Ντίσνεϊ.
Περίμενα να ακούσω κάτι από αυτά που θεωρώ σημαντικά στο timeline μου.
Φερ’ειπείν, τον σοβαρό τραυματισμό Έλληνα πολίτη, επειδή είναι λίγο πιο “μελαχρινός” από το σύνηθες και άρα “ξεχωρίζει”. Είχε την ατυχία να κατάγεται από την Αίγυπτο, τώρα έχει την ατυχία να χάσει την όραση από το ένα του μάτι.
Το έδειξα σε κάποιον Αιγύπτιο που γνωρίζω. Ανατρίχιασε. Ρωτούσε γιατί, τί έκανε και του επιτέθηκαν, ποιοι του επιτέθηκαν κλπ. Του εξήγησα. Είπε “Λυπάμαι πολύ. Ο Θεός να τον ευλογήσει. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο στην Ελλάδα.” [Δεν είναι καθόλου θρησκόληπτος.]
Περίμενα να ακούσω τον Υπουργό Πολιτισμού να δηλώνει ότι λυπάται για την ματαίωση μίας θεατρικής παράστασης εξαιτίας ενός πλήθους ηλιθίων θρησκόληπτων και νεοναζί. Ή τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης να δηλώσει ότι λυπάται που δεν μπορεί να την προστατέψει και που υπήρξαν περιστατικά ξυλοδρμού, απειλές κατά της ζωής του σκηνοθέτη κλπ. Ή τον Υπουργό Δικαιοσύνης, να δηλώσει ότι λυπάται που δεν βρέθηκε δικαστικός να επιβάλει το Νόμο.
Σε μία ευνομούμενη και πολιτισμένη χώρα, αυτά θα έπρεπε να συμβούν. Σε μία χώρα με ανεξάρτητα ΜΜΕ, αυτά θα ήταν θέματα.
Περίμενα να μάθω τί έκανε ο εισαγγελέας με τα στοιχεία που του κατέθεσε η ΓΕΝΟΠ την περασμένη εβδομάδα, σχετικά με τις επιχειρήσεις που απέφυγαν να πληρώσουν το φόρο ακινήτου, όπως ο ΣΚΑΪ και τα Καζίνο. Ή τί απάντησε ο αρμόδιος Υπουργός [έχω χάσει τη μπάλα πια, δεν ξέρω ποιος είναι αυτό τον καιρό] για το θέμα. Ή ο Υπουργός υπό τον οποίο έλαβε χώρα το συγκεκριμένο σκάνδαλο.
Αλλά και πάλι, κανένα αφτάκι δεν ίδρωσε.
Περίμενα να μάθω για τη φασιστική-ναζιστική και την αντίστοιχη αντιφασιστική πορεία της Θεσσαλονίκης. Κανείς δεν τις ανέφερε. Σαν να μην υπήρξαν. Ο κόσμος είναι στα σπίτια του, δεν διαμαρτύρεται, δεν βγαίνει έξω παρά για να προσκυνήσει εικόνες και να επισκεφθεί παραστάσεις του Ντίσνεϊ.
OK, φαντάσου τώρα όοοοολους αυτούς που δεν ενημερώνονται όπως εγώ. Που, δεν ανοίγουν το διαδίκτυο για να μάθουν τί συμβαίνει, αλλά την τηλεόραση ή το ράδιο. Είμαι σίγουρη ότι γνωρίζεις πολλούς. Ξεκίνα να τους εξηγείς τί συμβαίνει.
http://esp0ir.wordpress.com/2012/10/14/enimerwsi/
http://www.1againstracism.gr/index.php/el/rss/item/940-
ΑπάντησηΔιαγραφή«Φορούσαν μαύρα, ήταν 3-4 άτομα –όλοι άντρες. Είχαν μαζί τους 2-3 σκυλιά, τα οποία προέτρεπαν να με δαγκώσουν. Κατάλαβα ότι ήταν Έλληνες επειδή με έβριζαν, με έλεγαν “παλιομ*λ*κ*”. Άρχισα να τους λέω ότι κι εγώ ήμουν Έλληνας αλλά δεν με άφηναν. “Έλληνας, ε;” απαντούσαν και συνέχισαν να με χτυπούν με τις αλυσίδες».
Με το πρόσωπο γεμάτο γάζες, ο 21χρονος H.H. διηγείται με εντυπωσιακή, για τα δεδομένα, ψυχραιμία τι έζησε το βράδυ της Παρασκευής, 12 Οκτωβρίου. Ένα ακόμη ρατσιστικό χτύπημα στην καρδιά της Αθήνας, που εξασφάλισε ότι η όραση στο ένα του μάτι ποτέ δεν θα αποκατασταθεί πλήρως. Το «λάθος» του ήταν το χρώμα του –λίγο πιο σκούρο απ’ των υπόλοιπων Ελλήνων, λόγω της αιγυπτιακής καταγωγής του. «Αισθάνομαι ότι στη χώρα μου, δεν μπορώ να βρω το δίκιο μου. Η αξιοπρέπειά μου έχει καταπατηθεί, επειδή είμαι Ελληνο-αιγύπτιος» δηλώνει στο 1againstracism.gr.
Το θύμα βρισκόταν μέσα σε τρόλεϊ και γύρω στις 9:30 το βράδυ κατέβηκε στη στάση απέναντι από την πλατεία Αττικής. Ήταν ο μόνος που φαινόταν ξένος απ’ όσους αποβιβάστηκαν. Κι αυτό οδήγησε στην επίθεση εναντίον του, από 3-4 μαυροντυμένους άντρες, οι οποίοι παραμόνευαν για τη «λεία τους» στη στάση. Οι αλυσίδες έπεφταν στο κεφάλι του επί πέντε λεπτά. «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, περίμενε να έρθει η αστυνομία» του είπε μια γυναίκα, η οποία κατέβηκε μαζί του από το τρόλεϊ. «Κρίμα γι’ αυτά που γίνονται» και «κοίτα, το παιδί» έλεγαν από μακριά άλλοι περαστικοί.
Ο Η.Η. κατευθύνθηκε προς τα αυτοκίνητα για να ξεφύγει. Πέρασε το δρόμο προς την πλατεία Αττικής. Εκεί, οι θύτες δεν τον ακολούθησαν, αλλά προσπάθησαν να στείλουν προς το μέρος του τα σκυλιά. Κάποιοι του έδωσαν χαρτομάντιλα και νερό. Ένας άλλος φώναξε την αστυνομία. Το περιπολικό τον οδήγησε στο Α.Τ. Αγίου Παντελεήμονα, απ’ όπου με καθυστέρηση τον πήρε το ασθενοφόρο. Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει βλάβη στο κεφάλι. Όμως το αριστερό του μάτι ποτέ δεν θα ξαναδεί όπως παλιά.
«Έχω ξανανιώσει πολλές φορές ρατσισμό» εξηγεί ο Η.Η. «Ειδικά απέναντι στις αδερφές μου, επειδή φοράνε μαντήλα. Τους λένε “έχει πολλή ζέστη, γιατί φοράτε αυτό το πράγμα”; Άλλες φορές, κάποιες γυναίκες που κρατάνε τσάντα, όταν με βλέπουν τη σφίγγουν πάνω τους, γιατί φοβούνται ότι θα τις κλέψω».
«Υπάρχουν πολλοί Έλληνες στην Αίγυπτο, αλλά δεν τους συμπεριφερόμαστε έτσι, τους αντιμετωπίζουμε σαν ισότιμους πολίτες» προσθέτει το θύμα. Ο ίδιος τελείωσε το ελληνικό σχολείο στο Κάιρο και τώρα σπουδάζει υπολογιστές. Πήρε την ιθαγένεια από τον πατέρα του, ο οποίος είχε ζήσει στην Ελλάδα για πολλά χρόνια. Νιώθει πως η Ελλάδα είναι χώρα του, κι αισθάνεται αγωνία για το μέλλον, βλέποντας όλες τις επιθέσεις εναντίον αλλοδαπών. «Άμα φύγουν όλοι οι ξένοι, αυτοί θα αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη. Και τότε θα αρχίσουν να χτυπάνε εμάς, τους Έλληνες που θα θεωρούν διαφορετικούς» αναφέρει.