Διανύουμε μια περίοδο που είναι δύσκολη για όλους. Για άλλους λιγότερο, για άλλους περισσότερο. Ο καθένας μας “κουβαλάει” τα δικά του προβλήματα, τις δικές του ανησυχίες, τα δικά του άγχη, την δική του πίεση. Όμως σε τι θα βοηθήσει να είμαστε μεταξύ μας επιθετικοί και αρνητικοί;
Σήμερα το πρωί, για να πάω στην δουλειά, μπήκα σε ένα λεωφορείο που ήταν γεμάτο κόσμο, ο ένας πάνω στον άλλο στην κυριολεξία. Ο κόσμος μέσα ήταν εκνευρισμένος και αυτό από τη μία είναι λογικό γιατί το λεωφορείο είχε αργήσει και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και ο ιδανικότερος τρόπος για να ξεκινήσεις την μέρα σου. Αυτό που δεν είναι λογικό είναι ότι ο κόσμος έδειχνε τον εκνευρισμό του με κάθε τρόπο, με μια επιθετικότητα που από τη μια δικαιολογείται, αλλά από την άλλη δεν είναι η λύση στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε εκείνη τη στιγμή. Όλοι έτοιμοι να επιτεθούν στον διπλανό τους, να τον βρίσουν, να τον σπρώξουν..
Κοιτούσα γύρω μου και αναρωτιόμουν σε τι βοηθάει αυτό που κάνουν.
Τους κάνει να νιώθουν καλύτερα; Τους βοηθάει πρακτικά να αντιμετωπίσουν την δυσκολία της κατάστασης; Γιατί η αντανακλαστική τους αντίδραση να μην είναι λίγη υπομονή και ένα χαμόγελο στον διπλανό τους, που και εκείνος εκείνη την στιγμή αντιμετωπίζει την ίδια δυσκολία με αυτόν, που κι εκείνος έχει τα δικά του προβλήματα, που κι εκείνος πάει στην δουλειά του και είναι ζορισμένος.
Αυτό είναι ένα τυχαίο περιστατικό που όμως συμβαίνει καθημερινά με διάφορες εκδοχές και σε άλλες περιπτώσεις που βιώνουμε, στο μετρό, στον δρόμο που περπατάς, σε ένα μαγαζί..
Δεν θα ήταν καλύτερο για όλους, τουλάχιστον μεταξύ μας, να είμαστε λίγο πιο.. “συμπαθητικοί”, καλοπροαίρετοι απέναντι στον διπλανό μας και με ένα χαμόγελο πρόχειρο αντί για μια επιθετικότητα και μια αρνητικότητα που δεν βοηθάει σε τίποτα και απλά δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τις συνθήκες και την καθημερινότητά μας;
της Αλέξιας Μοάτσου
Trackback from your site.
http://www.kala-nea.gr/archives/28260
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου