Ο Τομά Σανκάρα (1949-1987), πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο από το 1983 μέχρι τη δολοφονία του το 1987, υπήρξε ένας από τους ανθρώπους που προσπάθησαν να οδηγήσουν την Αφρική στην πραγματική ανεξαρτησία και να ελευθερώσουν τους λαούς της από τα δεσμά της φτώχειας.
Ήταν στρατιωτικός -αξιωματικός στους αλεξιπτωτιστές- και έγινε πρόεδρος της χώρας στις 4 Αυγούστου 1983 μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα τμήματος του στρατού, κυρίως νεαρών χαμηλόβαθμων αξιωματικών, υπό την ηγεσία του Μπλεζ Κομπαορέ και λίγες μέρες μετά την κινητοποίηση χιλιάδων λαού που ζητούσε από τη στρατιωτική κυβέρνηση της χώρας την απελευθέρωσή του.
Το 1984 μετονόμασε τη χώρα από Άνω Βόλτα σε Μπουρκίνα Φάσο, που σημαίνει “χώρα των ακέραιων ανθρώπων”. Τα χρόνια που κυβέρνησε επιχείρησε να τερματίσει την εξάρτηση της χώρας από τη Γαλλία, την πρώην αποικιακή μητρόπολη, και να επιτύχει τη διατροφική αυτάρκειά της στρέφοντας την αγροτική οικονομία προς την εξυπηρέτηση των εσωτερικών αναγκών. Έδωσε μάχη για την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού, ιδιαίτερα των γυναικών, και προώθησε τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία ποινικοποιώντας της παραδοσιακή πρακτική της κλειτοριδεκτομής και προωθώντας την οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών μέσω της δουλειάς και τις εκπαίδευσης. Στους λόγους του προέτρεπε τις γυναίκες να δουλεύουν για να μην έχουν ανάγκη τους άντρες για να τις συντηρούν, έτσι ώστε να μην αναγκάζονται να παντρεύονται κάποιον χωρίς να τον αγαπούν. Παράλληλα, είχε καθιερώσει και μια πανεθνική ημέρα, όπου οι άντρες έπρεπε, πέρα από τη συνηθισμένη εργασία τους, να κάνουν και τις “γυναικείες” δουλειές του σπιτιού με σκοπό να καταλάβουν την αξία τους και να κατανοήσουν τη δύσκολη θέση της γυναίκας στην παραδοσιακή κοινωνία.
Προσπάθησε να προωθήσει τη συμμετοχή του λαού στη λήψη των αποφάσεων ιδρύοντας σε όλες τις περιοχές της χώρας Επιτροπές για την Άμυνα της Επανάστασης. Η λειτουργία τους δεν ήταν υποδειγματική ούτε χωρίς προβλήματα, όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που οι αποφάσεις τους δεν επικύρωσαν τις αποφάσεις τις κυβέρνησης ακυρώνοντάς τις.
Στην εξωτερική πολιτική προσανατολίστηκε στη συμμαχία με χώρες όπως η Κούβα και η Νικαράγουα που αμφισβητούσαν την κυριαρχία της Δύσης, ενώ υποστήριξε τα κινήματα αυτοδιάθεσης των λαών στη Νότια Αφρική, τη Ναμίμπια, την Παλαιστίνη και τη Δυτική Σαχάρα.
Η τελευταία του πολιτική πρωτοβουλία ήταν η προσπάθεια να συγκροτηθεί μια αφρικανική κίνηση για την ηθική, πολιτική και νομική άρνηση του χρέους των χωρών της Αφρικής, καθώς θεωρούσε τα δεσμά του χρέους υπεύθυνα για την εξάρτηση, την κατάρρευση της κοινωνίας και την καταστροφή κάθε προοπτικής ανάπτυξης προσανατολισμένης στην εξυπηρέτηση των αναγκών των αφρικανικών λαών.
Την πρωτοβουλία του αυτήν την πλήρωσε με τη ζωή του καθώς η Γαλλία σε συνεργασία με την Ακτή Ελεφαντοστού (κύρια σύμμαχό της στην περιοχή), τη Λιβύη του συνταγματάρχη Καντάφι και τον Λιβεριανό πολέμαρχο Τσαρλς Τέιλορ (μετέπειτα πρόεδρο της χώρας και σήμερα καταδικασμένο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας) οργάνωσε πραξικόπημα με επικεφαλής τον παλιό του σύντροφο Μπλεζ Κομπαορέ στις 15 Οκτωβρίου 1987, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Σανκάρα και δώδεκα συνεργάτες του δολοφονήθηκαν. Σήμερα ο Μπλεζ Κομπαορέ κυβερνά ακόμα τη Μπουρκίνα Φάσο και θεωρείται ειλικρινής φίλος της Γαλλίας…
http://www.asante.gr/component/content/article/2-asante/1540-2011-11-13-12-01-37.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου