Σαν σήμερα "έφυγε" o Gregory Isaacs

Πρόωρα από την ζωή, χτυπημένος από την επάρατη νόσο, έφυγε ένας θρύλος της reggae, o Gregory Isaacs.
Ο Τζαμαϊκανός, Gregory Isaacs ήταν μόλις 59 ετών και άφησε την τελευταία του πνοή την Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010 στο σπίτι του στο Λονδίνο. Η γυναίκα του Linda δήλωσε, "O Gregory αγαπήθηκε από όλους, τους οπαδούς και την οικογένεια του και προσπαθούσε πάντα να μας χαρίζει τη μουσική που αγαπούσε και τον ευχαριστούσε"
.


Ο Isaacs γεννήθηκε το 1951 και έκανε το δισκογραφικό του ντεμπούτο το 1968. Στη καριέρα του συνεργάστηκε με τεράστια ονόματα της reggae ενώ κυκλοφόρησε πάνω από 500 δίσκους. Η μεγαλύτερη του επιτυχία ήρθε το 1982 με τον δίσκο, Night Nurse.

Να θυμίσουμε πως το ελληνικό κοινό είχε την ευκαιρία να τον απολαύσει τον Δεκέμβριο 2009 στο Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος παρέα με τον Jah Shaka.

πηγή
http://www.cosmo.gr/Entertainment/Mousiki/Eidiseis/efyge-o-gregory-isaacs.1292889.html

Gregory Isaacs - The Cool Ruler

 Αν μπορούσαμε να αφαιρέσουμε την προκατάληψη απέναντι στον ήχο της reggae και την απλοϊκή σχηματοποίησή της από πολλούς σαν ένα είδος ανώδυνης, χαρούμενης και τουριστικής μουσικής, θα βλέπαμε τα μεγέθη των σημαντικότερων μορφών της να επανεκτιμούνται πολύ διαφορετικά. Έτσι, για παράδειγμα, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ο Toots Hibbert δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τον Otis Redding, διαθέτοντας αντίθετα μεγαλύτερο όγκο εξίσου σημαντικού έργου, καθώς και ότι π.χ. οι Heptones βρίσκονται στην ίδια κλίμακα αξίας με τους Temptations, έχοντας στον κατάλογό τους ισάριθμα κλασικά κομμάτια που θα μνημονεύονται σήμερα αλλά και στο μέλλον σαν σημεία αναφοράς.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ο Gregory Isaacs μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές του προηγούμενου αιώνα. Έχει διατυπωθεί σαν αφορισμός -από τους, ας πούμε, «σκληροπυρηνικούς» του χώρου- πως όποιος δε διαθέτει στη συλλογή του τουλάχιστον διψήφιο αριθμό δίσκων του, δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του πραγματικό θιασώτη της reggae (!). Αυτό αφορά κυρίως την περίοδο της μεγάλης παραγωγικότητας του, δηλαδή από τη δεκαετία του ’70 μέχρι τις αρχές της επόμενης, διάστημα στο οποίο κυκλοφόρησε αμέτρητους δίσκους (LP και singles), που η ποιότητά τους κυμαίνεται ανάμεσα στο πολύ καλό και το εξαιρετικό.
Η παγκόσμια αναγνώριση θα έρθει το 1982 με το "Night Nurse", το ομώνυμο κομμάτι από τον πρώτο του δίσκο στην Island Records, τη μοναδική εταιρεία που συνδύαζε την ειδίκευση στη reggae με την ταυτόχρονη πρόσβαση σε ένα παγκόσμιο κοινό την εποχή εκείνη. Χωρίς να ανήκει στις κορυφαίες στιγμές του, ήταν ένα τυπικά καλό δείγμα του στυλ του, καταλήγοντας όμως να εγκλωβίσει γρήγορα την εικόνα του στο ύφος του ερωτικού τραγουδιστή, που δεν αποτελούσε παρά ένα μόνο τμήμα της μουσικής του ταυτότητας. Εδώ, αξίζει να αναφερθεί ότι η σχετικά πρόσφατη αναβίωση της μελωδίας και του ρυθμού του συγκεκριμένου τραγουδιού από τη γερμανική ομάδα παραγωγής των Seeed (υπό τον γενικό τίτλο "Doctor’s Darling"), έδωσε τη γνωστή επιτυχία της Tanya Stephens "It’s A Pity", που απασχόλησε και τη χώρα μας κυρίως μέσω μιας μάλλον άχαρης διασκευής-προσαρμογής της από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.
Παρά τα αρκετά πετυχημένα κομμάτια του Gregory Isaacs στα 80s, η πορεία του ήταν σταδιακά φθίνουσα. Το πέρασμα στην επόμενη δεκαετία τον βρήκε εκτός του προσκήνιου της reggae σκηνής, να αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα καταχρήσεων και υγείας. Η φωνή του μπορεί σήμερα πλέον να έχει εξασθενίσει σε μεγάλο βαθμό - άλλωστε ποτέ δεν έγινε διάσημη για την ευρύτητά της, όσο για τη λεπτότητα των τονισμών και του τρόπου εκφοράς - και η επίσκεψή του στα μέρη μας να μην τον βρίσκει στις ημέρες της καλλιτεχνικής ακμής του, δεν παύει όμως να αποτελεί πρόκληση η παρακολούθηση ενός πραγματικά ζωντανού θρύλου επί σκηνής.
Μία από τις καλύτερες ταινίες που έχουν γίνει με θέμα τη χρυσή εποχή της reggae (δηλαδή τα 70s) είναι το "Rockers" με σκηνοθέτη τον Θοδωρή Μπαφαλούκο (βλ. και σχετικό άρθρο). Γυρισμένη εξολοκλήρου στην Τζαμάικα, είναι μια κωμωδία καταστάσεων σε εσκεμμένα «ερασιτεχνικό» ύφος, επηρεασμένη από τη γαλλική nouvelle vague, όπου στους ρόλους των πρωταγωνιστών όσο και σε cameos εμφανίζονται ορισμένοι από τους πιο γνωστούς μουσικούς και τραγουδιστές της περιόδου. Σε μια χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας ο Gregory Isaacs παρουσιάζεται σαν περαστικός που προθυμοποιείται να βοηθήσει -με το αζημίωτο- δύο τουρίστες να μπουν στο αυτοκίνητό τους, καθώς έχουν χάσει τα κλειδιά τους. Ο ίδιος φαίνεται πάντως να κατέχει αρκετές γνώσεις για τους δυνατούς τρόπους ανορθόδοξης πρόσβασης στο εσωτερικό ενός αμαξιού. Στην επόμενη σκηνή, φορώντας το χαρακτηριστικό καπέλο του εμφανίζεται μπροστά στο κοινό ενός κλαμπ να τραγουδάει ζωντανά το "Slave Master" - πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα roots κομμάτια της δισκογραφίας του, που σε αντιστοιχία με τη «συνειδητή» (conscious) θεματολογία της εποχής, αναφέρεται στο κίνημα της απελευθέρωσης των σκλάβων και τις συλλογικές μνήμες από την εποχή του δουλεμπορίου και της καταναγκαστικής εργασίας:
But if I don’t get my desire
I will set the plantations on fire
My temperature is getting much higher
Got to give what I require

πηγή

http://head-charge.blogspot.com/2009/12/gregory-isaacs-cool-ruler.html