ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΩΡΙΜΟ ΜΑΗ

Πριν απο 45 χρόνια,τον Μάη του 1968 έγινε στην Γαλλία η κοινωνική εξέγερση που έμεινε στην ιστορία σαν Μάης ’68 η Γαλλικός Μάης.Πρώτα οι μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις και στη συνέχεια το μισό εργατικό δυναμικό της Γαλλίας σε γενική απεργία, συγκλόνισαν την χώρα για δύο μήνες και οδήγησαν την κυβέρνηση Ντε-Γκώλ σε διάλυση της εθνοσυνέλευσης και εκλογές.

Ιστορικοί,φιλόσοφοι και κοινωνιολόγοι θεωρούν οτι πρόκειται για την μεγαλύτερη κοινωνική επανάσταση του αιώνα για δύο λόγους: 

Πρώτον διότι η εξέγερση,κάθε ηλικίας, φυλής και κοινωνικής τάξης,ηταν αυθόρμητη και οχι υποκινούμενη απο κόμματα η συνδικάτα( αξίζει να αναφέρουμε οτι το ΚΚ Γαλλίας, με μεγάλη δύναμη τότε, ήταν αντίθετο στην εξέγερση).

Δεύτερον, διότι υπήρξε μια αμφισβήτηση ολόκληρου του συστήματος οχι μόνον οικονομική αλλα κυρίως πολιτισμική: μια κριτική για ζητήματα ελευθερίας, εργασίας, αλλοτρίωσης, εξουσίας κλπ δημιούργησαν έναν έντονο επαναστατικό πυρετό.

Ουσιαστικά ήταν μια ιστορική καταγραφή της ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ για έναν κόσμο με άλλες αξίες.

Δεν υπήρξε όμως ούτε μια στοιχειώδης οργάνωση για να έχει κατεύθυνση και στόχο η τεράστια κοινωνική ενέργεια που απελευθερώθηκε, ούτε βέβαια και μια συνολική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.

Γι’αυτούς τους λόγους ο Μάης του ’68 απέτυχε να δημιουργήσει μια νέα μορφή κοινωνικής εξουσίας και μάλιστα εξαιτίας αυτής της αποτυχίας ο Ντε-Γκωλ βγήκε περισσότερο ενισχυμένος στις εκλογές του Ιουνίου.

Αν μεταφερθούμε στο σήμερα μπορούμε να κάνουμε τις παρακάτω σκέψεις:

Η εποχή μας ζεί την κατάρρευση των δύο γνωστών κοινωνικο-οικονομικών συστημάτων. Το 1990,με την πτώση της Σοβιετικής Ενωσης,

υπήρξε η απαξίωση της κομμουνιστικής ιδέας.Μετά την οικονομική κρίση του 2008 βιώνουμε τις συνέπειες της οικονομίας των ελεύθερων αγορών και των νέων καπιταλιστικών απαιτήσεων.Έντονος προβληματισμός επικρατεί και η ανάγκη επινόησης ενος νέου κοινωνικού συστήματος ειναι επιτακτική,αφου το σημερινό φαίνεται οτι δέν είναι βιώσιμο ούτε οικονομικά ούτε κοινωνικά ούτε οικολογικά.Είναι ξεκάθαρο οτι η σημερινή μεγάλη κρίση απαιτεί και μεγάλη λύση.

Το ερώτημα είναι: θα καταφέρει η ανθρωπότητα μπροστά στους σημερινούς κινδύνους να συνδιάσει την σημερινή ΑΝΑΓΚΗ με την μόνιμη ΕΠΙΘΥΜΙΑ για ενα κόσμο μεγαλύτερης σταθερότητας και δικαιοσύνης;

Θα μπορέσουμε με καθαρή σκέψη να βρούμε τις προυποθέσεις για μια ριζική μεταμόρφωση προς ενα νέο μοντέλο κοινωνικής ευημερίας; Θα διαμορφώσουμε μια πρόταση και ένα ρεαλιστικό σχέδιο για να πετύχουμε την ισορροπία μεταξύ κοινωνίας,οικονομίας και πολιτικής;

Τα αδιέξοδα απο την σημερινή κρίση, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, που αυτή τη στιγμή βράζει, θα οδηγήσουν αργά η γρήγορα σε εναν καινούργιο Μάη.

ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΩΡΙΜΟΣ ΑΥΤΗ ΤΗ
ΦΟΡΑ;
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΡΙΚΩΝΗΣ
Από κοινού